De laatste weken ben ik heel erg bezig met hoe ik over kan komen op andere mensen, soms vraag ik het, maar soms onderzoek ik het eerst zelf voordat ik de mensen erover ga vragen.
Zo heb ik laatst een heel goed gesprek gehad met een therapeute waar ik bij in behandeling ben en door dat gesprek ben ik zo meer gaan nadenken en kijken naar hoe ik overkom in sommige situaties die vaak herhalend zijn of vaak voor komen, maar er zijn ook dingen die bij mij horen in hoe ik ben en bij mijn beperking horen, dus daarin moet ik nu voor mezelf en dat wil ik ook graag een middenweg vinden, maar dat is in de realiteit echt niet zo eenvoudig als dat het klinkt.
Een punt is bijvoorbeeld het giechelen, we lachen allemaal wel en lachen is ook niet verkeerd, maar ik zie zelf een verschil tussen gewoon lachen en giechelen in hoe ik dat doe, vaak in situaties wat spannend of een beetje spannend is en zelfs eigenlijk ook wel eens niet zo heel veel voorstelt, ga ik giechelen en dat heb ik ook vaak gehad en heb ik vaak in gewoon gesprekken met mensen, in gesprekken met familie heb ik het niet zo erg, maar met mensen van buitenaf wel meer en het kan zijn dat het giechelen is omdat ik het moeilijk vind om iets te zeggen of het over iets te hebben en dan is het giechelen eigenlijk een soort bescherming of het is giechelen van de zenuwen, maar op het moment dat het gebeurd, weet ik eigenlijk niet precies waar het door komt, dat ontdek ik vaak pas later.
Ik heb het vooral bij fitness en bij therapie, dat ik zo ga giechelen, ik heb het nu al wel sneller door, maar er zijn ook nog veel momenten dat ik het te laat door heb, dat blijft wel vervelend vind ik, want ik ben dan in die situaties een serieus gesprekje aan het voeren en door zenuwen of door angst, ga ik dan ineens giechelen en dat kan voor de mensen waarmee ik praat, lastig zijn, dan kunnen ze denken van, ja, neemt ze het nou wel serieus wat ik zeg?
Ik ben heel blij met mijn therapeute en fitnesstrainster dat ze mij er nu bewuster op maken, daarmee ga ik aan de slag zover ik kan, want er horen ook bepaalde dingen gewoon bij mij en het lachen wil ik zeker niet afleren, maar het giechelen, terwijl ik in een serieus gesprek zit of iets anders dat wil ik echt wel minderen en meer bewuster op worden.
Dit is de reden waarop ik het onderwerp: Communicatie met een lach genoemd heb.
De dingen die me nu overkomen zijn zo mooi, alleen kan ik er toch niet zo heel goed nog mee omgaan, omdat ik het zo niet gewend was en het blijft een uitdaging voor mij en daar wil ik me echt mee bezig gaan houden, ik krijg alleen maar complimenten en dat is heel goed en waardevol en het betekent zoveel voor mij, ik weet even niet hoe ik mijn gevoel nu moet omschrijven, het is gewoon ongelooflijk, maar zo bijzonder, ik weet dat ik het zelf doe, mijn groei in mijn ontwikkeling, maar zonder o.a. mijn therapeute en fitness trainster en ook wel mijn stoelmasseuse had ik nooit zover als ik nu ben kunnen komen!!
tot volgende blog!
Groetjes van Dorine
