Vraagtekens, heftigheid, lastig te omschrijven naar de buitenwereld
De woorden hierboven, dat is waar ik nu midden in zit met mijn gedachte en gevoel, dat is echt niet leuk.
Toch blijf ik mij ook nog vaak schuldig voelen voor iets wat ik weet, maar ik denk ook, soms kan je niet meer doen.
Ook al is er op een werkplek veel gebeurd, ik werk er niet meer, maar het achtervolgd mij nog dagelijks op dit moment.
Ik ben blij dat ik een boek schrijf o.a daarover, maar toch zou ik er persoonlijk als ik mensen in het echt zie, ook graag willen waarschuwen voor wat werkgevers niet moeten doen, ook wat ze beter dan wel kunnen doen.
Ik zal het nooit vergeten, toch zal het echt wel een keer een plek krijgen, alleen is dat moment nog even ver te zoeken nu, het komt er zeker wel.
Ik heb een aantal lieve mensen om mij heen, dus steun krijg ik zeker, dat vind ik al heel lief.
Het leven is een grote leerschool.
Groetjes van Dorine.
Tot de volgende blog.
