Er is de laatste maanden al flink wat veranderd bij mij, ik geef mijn vorm van PTSS de ruimte en ik leer er zelf ook in kleine stapjes mee omgaan.
Ik dacht dat ik EMDR nodig had, maar dat liep helaas niet doordat ik geen klik voelde en had met de psychologe, dus dan zoek ik zelf een andere weg.
Die weg begint nu, zeg ik voorzichtig, al een klein beetje te komen en ik merk wel hoe dat komt, doordat ik er met de mensen om mij heen die ik goed vertrouw er wat meer over praat, voor mij is het belangrijk dat iemand er wel voor open staat en die mensen heb ik in mijn omgeving.
Daar wil ik heel goed mee omgaan en daarin doe ik mijn uiterste best, maar ik merk ook zelf, dat praten de beste therapie is voor mij op dit moment.
Ik begin de weg te vinden hoe ik het als beste aan kan pakken om die gesprekjes te voeren, ik vraag ook meer aan mensen vanuit mezelf, dat is iets wat ik nog wel vaak lastig vind, maar het gaat stapje voor stapje al veel beter, voor sommige dingen heb ik mensen om mij heen nodig en daar ben ik nu zover ik dat kan, al heel goed mee bezig.
Ik zoek dingen zelf uit, in wat voor mij op dat moment van belang is.
Ook al kan ik nog niet altijd goed met veranderingen omgaan, de ene keer gaat het beter dan de andere keer, toch merk ik, dat de veranderingen die wel plaatsvinden, dat die mij meer ruimte geven voor iets anders.
Mijn eigen weg begint weer te komen, de kant waar ik heen wil.
De omgeving heb ik nodig voor steun en opvang, maar de route die bepaal ik.
Tot de volgende blog.
Groetjes van Dorine
