Mijn verhaal op het UWV perspectief website!!

Het is gelukt, mijn verhaal over PTSS, mijn ervaringen op de site van het UWV perspectief, ik ben er ontzettend trots op en dan staat er ook nog een leuke foto bij.
Plus daarbij ook een blog van mij op die website ook over PTSS.

Hieronder de linkjes. Veel leesplezier.

https://perspectief.uwv.nl/artikelen/dorine-heeft-ptss 

 https://perspectief.uwv.nl/blog/stem-geven-aan-ptss 

 

Groet van Dorine.

PTSS en daardoor mijn uiteindelijke doel!

Voor wie het nog niet goed weet PTSS betekent Post Traumatische Stress Stoornis, dat betekent kort gezegd een stoornis in het verwerken van dingen, door een ziekenhuis verleden zoals ik al aangaf opgelopen.
Toen ik vijf was ben ik verlamd geweest, het Guillian Barre syndroom had ik toen, ik ben er uiteindelijk wel van genezen verklaard, maar nog wel fijne motorische beperking aan overgehouden en ik ben ook wat minder snel en minder handig in mijn motoriek, maar red het heel goed verder en ik had erna Concentratieproblemen.
Toen ik 15 was werd ik aangereden bij het oversteken door een te hard rijdende bestelauto, ik was meteen bewusteloos, de bestuurder is gelukkig wel gestopt heb ik later gehoord, daar ben ik erg dankbaar voor, dat hij niet doorgereden is. Ik had daardoor een hersenschudding, ingeklapte longen, gebroken ribben, een gebroken been en er lagen tanden uit mijn mond, mijn lip is ook een beetje anders daardoor, gelukkig heb ik het overleefd en daar ben ik dankbaar voor, van mezelf ben ik altijd al een positief ingestelde en vrolijke dame en ik richt mij dan ook daarop op de positieve dingen en ik heb mijzelf ook erg goed leren kennen.
En ik ben dankbaar dat ik nog kan sporten en fietsen en kan lopen en weer gewoon kan praten.
En ik kijk naar wat goed gaat en wat ik leuk vind en dat voelt zo goed.
Het leven is al niet makkelijk, maar als je als persoon al van de kleine dingen kan genieten, is dat al erg mooi meegenomen.
Na het ongeluk heb ik echt beseft dat het leven zo over kan zijn, dus alles wat je nu nog kan doen en van kan genieten geniet er dan ook van.
Uiteindelijk zijn er oplossingen voor de dingen die je niet fijn vind of niet leuk, het komt allemaal wel op z'n plek en dingen hebben nou eenmaal tijd nodig en gaan niet altijd zonder slag of stoot.
Haal het positieve eruit en werk voor jezelf aan het negatieve, als je kan reflecteren aan je eigen gedrag leer je daar zoveel meer van en kan je ook beter open staan voor andere mensen en leer je ze ook beter begrijpen
Reflectie maakt je eigenaar van je eigen leerproces.

Ik heb ook een doel en dat is vooral dan gericht op mensen die buiten de mensen met PTSS staan en er toch meer over willen weten en hoe ze het beste wel of niet om zouden moeten gaan of het beste wel of niet te reageren, om die meer informatie te geven door mijn ervaringsverhalen te delen.
Dat kan de ogen openen van mensen en daar kunnen zij weer van leren.

Het liefst doe ik dat wel persoonlijk als ik de mensen in het echt zie.

Maar als dat om bepaalde redenen niet zou kunnen of mensen willen mij iets vragen over dat onderwerp, maar vinden dat persoonlijk moeilijk of vanwege andere persoonlijke dingen, dan mogen ze mijn e-mail adres, maar dat geef ik niet zomaar aan iedereen.

Ik ben wel echt mijn eigen ervaringsdeskundige geworden en ik hoop dat ik daar iets in zou kunnen doen op vrijwillige basis, ik wil graag mensen helpen en ik ben mij er ook van bewust, dat ik het zelf ook fijn vind om mijn ervaringen te delen.

Ik merk nog vaak genoeg dat mensen mij niet altijd goed begrijpen en ik wil dat graag ook verduidelijken dat ik dat niet expres doe, waar dat mee te maken heeft.
Ik kan zelf ook weer leren van de mensen als ze mijn verhaal zouden horen en daarop reageren, ik ben leergierig, dus ik vind dat leuk, ik leer gelijk als ik met mensen erover kan praten.

Het kan goed zijn voor beide kanten, ik leer iemand iets en die persoon leert mij ook weer iets door haar of zijn reactie.

PTSS mag zeker een stem hebben bij de ''gewone mens"

Tot de volgende blog!!

Groeten van Dorine