Gewone burger en PTSS

Gewone burger en PTSS,

Wat mij opvalt in de media en wat ik ook hoor van sommige andere mensen via internet of andere wegen is dat er heel veel wordt geassioceerd naar de hulpverleners en militaire en politieagenten en mensen die oorlogen hebben meegemaakt en ik snap dat wel, want daar is het wel bij begonnen dat de PTSS werd ontdekt, maar de ''gewone'' burger die ook PTSS heeft wordt daardoor erg in een hoekje gedrukt, of ze krijgen de reacties, het zal wel meevallen bij jou.

In werkbedrijven en ook in de omgeving blijkt er nog steeds heel veel onduidelijkheid over te bestaan en daardoor zijn de reacties van mensen hoe goed ook bedoeld niet altijd zo goed voor de burgers met PTSS, in de eerste plaats hebben de burgers zelf er niet om gevraagd om wat voor vorm dan ook van PTSS te krijgen en ten tweede is het ook zo dat de omgeving vaak geen goede handvaten krijgt of kan krijgen hoe ermee om te gaan en dat is ook lastig, dat begrijp ik.

Het liefst wil ik zelf hiermee iets opstarten, hopelijk zou dat mogelijk kunnen zijn.
Ik zelf heb een lichte vorm van PTSS en ik heb een hele lichte verstandelijke beperking, maar is niet te zien en ik heb een Wajong uitkering, maar ik snap heel erg veel en ik ben leergierig en als ik hier iets mee kan opzetten al is het kleinschalig dan zou dat al een stap kunnen zijn en ik heb een online studie praktische psychologie gestudeerd en heb een getuigschrift daarvan en ik ben nu bezig met een online studie Bedrijfspsychologie en ik heb veel ervaring vanuit mezelf met PTSS in combinatie met werkplekken waarbij het dus niet goed ging en ze mijn PTSS niet serieus namen.

In de Maatschappij van deze tijd moet het allemaal snel snel snel, maar eigenlijk zijn mensen daardoor niet meer met hun gevoel bezig en laat staan het gevoel van andere mensen.

Ik zou heel graag adviezen of tips mee willen geven vanuit mijn eigen ervaring aan werkgevers en mensen die te maken hebben met mensen met allerlei vormen van PTSS hoe ze het beste kunnen wel en niet kunnen reageren en hoe reacties en andere dingen die gezegd worden aan kunnen komen bij burgers met PTSS.

Wat de mensen het beste in sommige situaties kunnen doen.
In mijn geval wil ik vooral de ''gewone burger'' met PTSS helpen en ook daarbij vooral op de mensen in de omgeving van die burgers die niet goed weten wat ze wel en niet kunnen zeggen.
PTSS blijft een ingewikkeld geval, maar als je luistert dan weet je dat je een heleboel kan blijven zeggen.

Mijn vorm van PTSS en reacties en wat ik zou willen doen!

Hieronder een filmpje van mij over PTSS en de reacties en wat ik zou willen en wat ik vind!

luister heel goed als je wilt naar wat ik ze, en zijn er vragen, stel ze gerust!

http://youtu.be/HmBLIIff2WU

Groetjes van Dorine

Automatisch meedoen en grenzen weten!!

De laatste tijd merk ik heel veel dingen aan mezelf en dat is goed hoor, doordat ik een studie gedaan heb, merk ik dat ik naar mezelf op een andere manier leer kijken en dat is zeker niet altijd makkelijk, maar wel erg leerzaam.
Ik merk bijvoorbeeld dat de mens en in dit geval even vanuit mezelf gezegd dat ik automatisch soms in dingen meedoe met de massa en dat gaat zo vanzelf, daar kan je niet altijd wat aan doen, maar ik denk dat je je er wel bewuster van kan worden, van wat je eigenlijk aan het doen bent.

In het verleden waren voor mij niet altijd de grenzen duidelijk van andere mensen in bepaalde situaties, waardoor ik niet goed wist wat ik wel en niet kon zeggen en wel en niet kon doen, maar gelukkig ben ik in de meeste gevallen nooit over de grenzen van die mensen heen gegaan.
Mijn eigen grenzen blijk ik ook moeilijk te kunnen stellen, maar ik leer dat al steeds meer te verbeteren en er ook meer op te letten.
Laatst vroeg ik wat aan iemand en die gaf heel duidelijk aan wat die persoon wel zou willen, maar niet kon doen en dat legde de persoon zo goed uit, dat ik er zeker begrip voor heb, want ik snap het heel goed, maar toch raakte ik daarna even in de war, maar ik wist gelijk wat er aan de hand was, want het had niets te maken met wat die persoon zei, maar ik moest gewoon de reactie even plaatsen en dat duurde even, want soms dan kan een reactie wat later aankomen bij mij, dus daardoor kan ik even de draad kwijt zijn, maar als ik dan even mezelf de rust en de tijd gun is het daarna gewoon weer goed.
Mijn lichaam gaat dan soms tegen mijn gedachte in of andersom en dat moet ik gewoon even rustig laten gaan en dan is er niets meer aan de hand.

Wat bij mij ook helpt is, als ik soms van te voren bepaalde dingen al in mijn gedachte heb, dan kan daardoor een reactie die ik van iemand krijg minder heftig overkomen en omdat ik veel begrijp en snap gaat het dan ook beter en kan ik het zeker wel plaatsen.

In dit geval was de reactie zelf niet negatief hoor, alleen mijn lichaam en gedachten gingen door elkaar en moesten het even plaatsen, waardoor het even heel negatief leek, maar dat was het zeker niet en ik weet dat zelf ook heel goed.
Niets aan de hand hoor, ditmaal had mijn lichaam en gedachte het niet helemaal goed meteen, maar ik heb er rustig op gereageerd en dat helpt voor mij.

Als je op een rustige en duidelijke toon, zoals die laatste persoon bij mij deed gewoon zegt hoe en waarom iets wel of niet kan, dan is het prima en weet ik heel duidelijk genoeg en kan ik er dus ook heel goed begrip voor hebben, want begrip heb ik zeker, ik vind het al knap van die persoon dat die zo vanaf begin af aan al duidelijk voor mij is en ik leer ervan en zo kan ik ook mijn eigen grenzen in toom houden.

Dit was weer een blog van mij.

Tot de volgende blog.

Vriendelijke groet,
Dorine.