Soms zijn er van die dagen dat je veel aan je hoofd kan hebben en dan komt er ook nog ineens iemand van paar jaar geleden terug in je hoofd en dat is dan iemand die mij heel erg goed geholpen heeft in die tijd, waar ik heel erg dankbaar voor ben, maar haar zo missen(ze leeft nog hoor) doet best pijn in mijn lijf en mijn gedachtes.
Ik ga nu hier niet de naam van die persoon hier neerzetten, omdat ik weet dat veel mensen dit kunnen lezen en vanwege privacy doe ik het ook niet zomaar.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik moet beschrijven hoe ik de persoon zo mis, terwijl die persoon mij al een paar jaartjes niet meer helpt en me ook niet meer kan helpen, maar de persoon stond zo open voor mij in de gesprekken die ik gehad heb met die persoon.
Het komt nu terug in mijn hoofd, ik denk het wel te begrijpen waarom, maar zeker weten doe ik dat ook nog niet.
Verder merk ik wel heel langzaam aan dat ik dingen loslaat en wel los moet laten, maar het doet best pijn en is best lastig voor mij, maar ik weet zeker dat ik er wel doorheen kom, gewoon de tijd geven die het nodig heeft.
Er is misschien wel een klein lichtpuntje, maar daar zeg ik nog niets over nu, want ik moet eerst kijken of dit echt zo goed blijft gaan, als het echt zo is en voelt, dan meld ik het wel.
Dit was wat ik wilde typen voor nu.
Tot volgende blog.
