Oudjaarsdag 2012! mooi en bijzonder!

Het is nu ik dit typ 31-12-12, laatste dag van het jaar dus.

En ik ga niet uitgebreid vertellen hier wat er is gebeurd, maar er is iets bij mezelf gebeurd wat zo bijzonder is, ik had het zelf niet zo snel verwacht bij mezelf, maar het is gebeurd en straks ga ik ook even iets moois doen om dit jaar al mee af te sluiten, het is ook iets wat ik wel eerder moet doen en niet snachts om 00.00 uur, maar eerder, want dan houd ik het echt bij dit jaar, maar door hetgeen er net gebeurde voel ik dat het nieuwe jaar zo mooi kan beginnen!

Verder heb ik niet meer zoveel te melden, ik wens vanuit hier iedereen een goed en mooi en bijzonder 2013 toe!! Dat al jullie dromen uit mogen komen!

Tot in het nieuwe jaar!!

Groetjes van Dorine

Een filmpje van mij!!

Hier onder een filmpje, waarin ik beetje dans en playback, ik heb hier veel gevoel in gelegd en echt met plezier gedaan! Het nummer wat je hoort heet Hello!

Klein verhaaltje vooraf:

Het nummer wat je in het filmpje hoort, dat hoorde ik vorig jaar op vorig werk heel erg veel, daardoor begon ik mij er heel erg aan te irriteren, maar dit jaar ben ik in Maart ergens anders gaan werken en sinds ik in september met fitness begonnen ben, ben ik weer meer ontspannen geworden en op een woensdag in November hoorde ik ineens bewuster dit nummer toen ik buikspier oefeningen deed, ik was verbaasd hoe ontspannen ik bleef bij dit nummer en ik moest er gewoon even om lachen, maar bleef heel ontspannen, toen ik later die ochtend thuis was, ging ik het nummer nog maar eens opzoeken op youtube met tekst erbij en eigenlijk vind ik de tekst wel heel erg goed! Het zegt veel, vind ik! In het filmpje zie je me ook echt lachen en genieten, het is ook echt een favoriet nummer van mij geworden, hoe kan dat zo? zal je je afvragen(ik heb het nummer ook al een keer op mijn werk, waar ik nu werk gehoord) Nou dat ik er nu geen problemen en irritaties aan heb, komt omdat ik toen niet goed op mijn plek zat en het werk negatief invloeden had en nu zit ik veel beter op mijn plek en in mijn vel, dus daarin heeft dat nummer nu zoveel positieve invloed!

Geniet maar lekker van het filmpje en reacties zijn altijd welkom!

http://www.youtube.com/watch?v=MRe6sTvmpaA&feature=player_detailpage

Eindelijk vergeven!

Dat vergeven heel moeilijk kan zijn, dat snap ik en dat heb ik zelf ook ondervonden, ik dacht vorig jaar iets vergeven te hebben, maar dat bleek toch niet helemaal het geval!

Maar nu kan ik met zekerheid zeggen het is officieel echt gebeurd op donderdag(dus gister) 20-12-2012 Mooie datum ook nog eens, dat ik de persoon die mij dertien jaar geleden aangereden heeft, maar dus wel gestopt is, eindelijk echt heb kunnen vergeven en het voelt zo vrij(ik zeg er niet mee dat ik alles wat gebeurd is vergeten ben, want vergeven is niet vergeten, maar ik kan nu ik die persoon vergeven heb, wel met een rustiger beeld en meer vrijheid naar kijken en loslaten op mijn eigen manier en tempo.

Nu voel ik ook echt dat ik het nieuwe jaar zo leeg kan beginnen, Yes, ik ben zo enorm trots op mezelf daarin!

Zelfs nu heb ik ook gevoeld dat ik naar mensen, vooral van vorig werk ook weer rust voel en nu zeker kan zeggen, dat als ik die mensen tegen zou komen ik weer gewoon hoi kan zeggen tegen hun, dat voelt ook fijn voor mezelf om dat zo te kunnen bedenken en dat ik niets meer dan hoi hoef te zeggen en dat ik er voor mezelf ook geen punt meer van ga maken van ooh wat als dit of dat, want daar heb ik de rust en ruimte ook sinds kort in gevonden.

Je mag als mens zelf weten hoe jij/u dingen ziet, maar ik merk zelf dat ik zo aan het groeien ben en zoveel zelfinzicht krijg door naar mezelf ook snel te reflecteren, in mijn aandeel in dingen die ik gezegd of gedaan heb, wat mijn deel daarin is geweest.

Ik voel zo sterk hoe mooi vergeven is.

Ik voel dit jaar(2012) al heel sterk dat doordat ik vrijgelaten ben en de ruimte heb gekregen, dat ik daardoor mijzelf ook veel beter kan en heb kunnen ontwikkelen!

Vrijheid-blijheid, zo heb ik dat echt gevoeld dit jaar!

Ik heb mijn rust en mijn eigen leven weer zo goed mogelijk kunnen oppakken en ik leer elke dag weer zoveel als ik kan en wil leren!

Ik geloof dat een mens goed kan vergeven als hij/zij daarin ook de ruimte krijgt die hij/zij nodig heeft en dat is voor ieder anders, maar door de ruimte die je omgeving gunt, kan je er uiteindelijk voor jezelf(want uiteindelijk doe je het ook zelf) de rust wel in vinden, als je er zelf ook 100% achter staat!
Als je er zelf nog niet goed achter staat(wat vorig jaar bij mij is gebleken) dan is het ook niet eenvoudig om goed te kunnen vergeven en nu sta ik zo 100% erachter dat ik mezelf ook die ruimte en vrijheid heb kunnen gunnen om die persoon te kunnen vergeven, daarom is het me nu zo goed gelukt!

Verandering als je er zelf achterstaat, kan ruimte creeren en daardoor kan je voor jezelf beter leren te vergeven! Zo zie ik het!

Tot volgende blog

Groeten van Dorine

Veel vragen, moeilijk lerend, geen autisme? Faalangstig, PTSS

Dit jaar in 2012 heb ik heel erg opgemerkt dat mensen mij of niet begrijpen, of dingen door elkaar gaan halen.
Daarom zal ik hier zo goed als ik het kan doen wat uitleg geven over hoe het nu zo ongeveer zit met mij, wat heb ik wel en wat niet en hoe zit het voor mij nu echt.

Moeilijk lerend,

Tot en met begin van groep zes heb ik op een ''Normale'' Basisschool gezeten, in die jaren heb ik bij de kleuters een extra jaar nog bij de kleuters gezeten, nadat ik verlamd ben geweest, op mijn 5e/6e jaar.
Na mijn verlamming zijn er ook dingen ontstaan waardoor ik steeds meer moeite kreeg met mijn fijne motoriek, maar ook met rekenen kreeg ik meer moeite. Uiteindelijk in groep vijf, maar ik weet het van groep zes veel beter, werd ik getest door iemand van het speciaal onderwijs en daaruit kwam dat ik beter naar het Speciaal onderwijs kon gaan(dat heet tegenwoordig Speciaal Basisonderwijs).
Ik bleek daardoor dus moeilijk lerend te zijn en ik had bij een aantal punten extra begeleiding nodig.
Al kreeg ik toen op de Basisschool al extra hulp met Rekenen. Toch zou ik op het Speciaal Onderwijs meer rust krijgen en dat was ook zo, Bij een groep op het Speciaal Onderwijs werd ik wel gepest, maar gelukkig niet heel ernstig, dus ik heb wel goede jaren gehad daar en veel meegemaakt, maar het heeft me wel goed gedaan, maar daardoor weet ik dat ik moeilijk lerend ben.

Faalangstig,

Eigenlijk bleek ook wel dat ik faalangstig was, alleen heb ik dat veel jaren nooit beseft of geweten, ik kwam er zelf pas achter in het vierde jaar van de middelbare school, samen met een vriendin van toen, ben ik daar achter gekomen, toen heb ik er ook veel over proberen op te zoeken.
Wat ik zelf heb ervaren en weet is dat ik heel veel last van negatieve faalangst had/heb en ik heb/had ook last van verschillende combinaties van verschillende soorten faalangst, nu merk ik wel dat ik zo goed als kan er veel beter mee om weet te gaan, maar dat was op de middelbare school en daarvoor wel anders, maar ik geloof zelf in dat we overal wat van kunnen leren en er positieve dingen uit kunnen halen, fouten maken is niet erg en ik val nog best wel vaak terug in wat faalangst dingen, maar ik heb het nu veel sneller in de gaten. Ik merk nog wel erin dat ik het lastig vind om goed om te gaan met complimenten, vooral als mensen die maar blijven geven aan mij, weet ik heel sterk dat goed bedoeld is, maar kan ik het allemaal nog niet goed plaatsen.
Ik heb ooit een docente van het MBO gehad die mij 1 keer faalangst training gaf, maar het was eigenlijk huiswerktraining, dat is iets heel anders, ik was ook maar 1 keer geweest, omdat ik haar de keer erna niet kon vinden, maar nogmaals het was geen faalangst training wat ze me wilde geven, dat was duidelijk. Uiteindelijk door een goede psychologe heb ik geleerd zover ik dat kan om er beter mee leren om te gaan, maar wat ik zeg het komt af en toe wel terug, maar ik merk dat heel goed op.

Wel of geen Autisme?

De jaren na het MBO waarin het mij maar niet lukte om een diploma te halen door omstandigheden, dacht ik vaak ook heb ik een vorm van Autisme, want ik had wel het gevoel dat ik erg autistische trekjes had en ook omdat ik na al die jaren MBO ging werken en ik merkte dat ik nog erg moest wennen en bij de eerste werkplek moest ik zo wennen had ik zo het gevoel dat ik heel anders was, ik dacht is er nog meer wat ik niet weet en op twee werkplekken ging het uiteindelijk door bepaalde omstandigheden ook niet goed(waarbij ik niet zeg dat het alleen van mij kant kwam)Dus heb ik dit jaar (2012) een IQ test gedaan, daaruit kwam ook beter naar voren waarom ik reageer zoals ik reageer op dingen en die vrouw zei dat ik me niet druk moest maken of ik autisme had(ik ben daar nooit op getest) Maar die vrouw zei dat ik geen autisme had, toen dacht ik ok, dan hoef ik me daar niet druk om te maken, maar toch heb ik soms het idee nog wel dat ik wat autistische trekjes heb, maar zei de vrouw die me testen, eigenlijk hebben we allemaal wel eens autistische trekjes toch? dat maakte mij wel wat meer gerust, maar ik snap nu wel waarom ik mensen met autisme in een aantal puntjes wel herken en snap, dat is me wel duidelijk, maar ik heb geen enkele vorm van Autisme, dat dat even duidelijk mag zijn.

PTSS(Post Traumatische Stress Stoornis)

Ik heb al eerder een blog over PTSS geschreven/getypt, maar toch merk ik nog veel onduidelijkheden in mijn omgeving: Zo heb ik dit jaar iemand horen zeggen dat PTSS Alleen maar bij mensen kan uiten die een oorlog hebben meegemaakt, of ex veteranen, of soldaten, of politieagenten en andere hulpverleners, maar dat is niet alleen bij die mensen, dat klopt dus zeker niet helemaal, die mensen kunnen het wel krijgen, maar ook mensen die misbruik hebben meegemaakt of een ongeluk of andere traumatische ervaringen.
Ieder persoon gaat anders om met dingen die hij/zij meegemaakt heeft, veel mensen kunnen goed op eigen kracht dingen verwerken, maar er zijn mensen die daar meer hulp bij nodig hebben en bij dat laatste kan dus PTSS ontstaan. De mensen die groot risico kunnen lopen op PTSS zijn:
Mensen met een lage opleiding, mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een laag IQ. Daarbij zeg ik niet dat al die mensen het krijgen, maar de kans is groter bij die mensen.
Zelf denk ik dat het bij mij al duidelijk was na mijn verlamming op mijn 5e/6e jaar, want de jaren erna als dan iets over ziekenhuizen en ziek en zeer ging, ben ik wel eens flauwgevallen en op het speciaal onderwijs, stond ik als iemand vertelde dat hij/zij arm gebroken had vaak op de gang, omdat ik me bij die verhalen niet goed voelde(eigenlijk was ik banger om flauw te vallen en om mijn controle over mijn lichaam te verliezen)
Ieder persoon kan anders met de PTSS omgaan.
Ik zelf heb een lichte vorm ervan, maar ik heb het dus wel, dat betekent, dat het uit het niets ineens terug kan komen bij mij, dan denk ik dat ik wel iets verwerkt heb van vaak jaren geleden ervoor en dan ineens komt het terug en vaak ook heftig en dat is niet fijn, maar ik denk dat het vooral op momenten is dat ik veel negatieve invloeden van buitenaf krijg, want dat heb ik dit jaar wel ervaren, dan wordt mijn PTSS erg heftig, omdat ik dan niet alles goed kan plaatsen, omdat er dan naast die negatieve invloeden ook in mijn lichaam te veel gebeurd tegelijk, waardoor ik veel stress kan ervaren, waar ik niet goed mee om weet te gaan en kan gaan. Ik heb op mijn 15e jaar ook nog eens een auto ongeluk gehad, dus daarna werd het uiteindelijk, een paar jaren erna ook ontdekt dat ik dus een lichte vorm van PTSS heb en ik leer er nu wel beter mee omgaan, maar het zal nooit helemaal verdwijnen, het is bij mij Chronisch zoals ze dat noemen. Ik moet er dus wel mee leren omgaan en dat gaat wel stukje bij beetje veel beter.

Tip: Wees niet bang om er vragen over te stellen, dat mag je gewoon doen bij mij, want ik vind het juist heel fijn om daar de ruimte voor te krijgen om er juist wel over te praten, praten helpt bij mij vaak wel heel goed!

Ik hoop dat er dingen duidelijker worden, nu ik dit zo omschreven heb en nogmaals, gewoon vragen hoor als je iets wilt weten.

Tot een volgende blog.

Groetjes van Dorine

Wat vind ik lastig en/of heb ik moeite mee?

Er wordt mij wel eens gevraagd wat ik niet zo goed kan, of zoals ik het zelf vaak zeg, wat vind ik lastig?
Want ik kan heel erg veel hoor, maar sommige dingen vind ik wat lastiger, maar dat zegt nog niet dat ik iets niet kan.

Wat ik bijvoorbeeld lastig vind is: Mijn energie goed verdelen, ik ben wel hard aan het werken ermee,om het wel goed te leren verdelen, ik probeer zo goed als kan naar mijn lichaam te luisteren, maar het blijft een lastig punt voor mij.
Als ik iets wil doen, dan ga ik er voor de volle honderd procent voor en dan voel ik daarna(soms kan het een paar uur duren of soms zelfs een dag erna, of paar dagen erna) dat ik zo moe ben en dan kan ik daardoor heftiger op dingen reageren door die moeheid.
Vroeger had ik dat niet zo sterk in de gaten, maar vooral na mijn ongeluk in 1999 had ik dat paar jaar erna wel in de gaten, al had ik het vroeger ook wel nadat ik verlamd geweest was op mijn 5/6e jaar.

Wat betekent het voor mij op dit moment?
Ik weet voor nu dat als ik iets doe wat intensief is bijvoorbeeld als ik fitness gedaan heb, dat ik dan daarna rustige dingen moet gaan doen en geen intensieve dingen moet doen, want dan trek ik het anders de volgende dag niet meer. Na fitness, moet ik meestal een uurtje uitrusten voor ik weer iets intensiefs ga ondernemen.

Hoe doe ik dat dan als ik werk?
Ik werk een hele dag in de week en tijdens mijn werk kan ik gelukkig wel mijn rust momenten nemen, maar dat betekent niet dat ik na het werken niet meer moe zal zijn, ik blijf na het werken heel moe, waardoor ik met sommige dingen dan wel rekening moet houden, om dan een stapje terug te doen en wat ik ook doe is dan slaap ik de volgende dag wat langer door en probeer ik zo min mogelijk te veel intensieve dingen te doen de dag erna.

Wat ik nog meer lastig kan vinden is: plotselinge veranderingen, maar ik weet dat ik er nu al wel wat beter mee om kan gaan, dan dat ik vroeger kon, maar ik merk het bij mezelf nog wel eens op.dat ik het lastig vind, als er ineens een verandering is, die ik niet zo goed had voorzien.
Op mijn werk kan ik er bijvoorbeeld al best zo goed als kan mee omgaan, want het is op mijn werk altijd maar weer zien, wat ze belangrijk vinden dat er gedaan moet worden, dus daarin kan ik mij al best goed aanpassen.
Vroeger kon ik er echt een drama van maken en in paniek raken, als iets ineens ging veranderen op het laatste moment, maar ik ben daarin nu ook erg gegroeid vind ik zelf.

Waar ik erg veel moeite mee heb is: Ziekenhuizen en prikken en bloed en onverwachte verhalen erover.
Dat heeft te maken met dat ik zelf een ziekenhuis verleden heb en daardoor heb ik een angst voor ziekenhuizen ontwikkeld.
Maar de laatste jaren weet ik daardoor wel steeds beter aan te geven aan mensen als ik er even niet tegen kan.

Wat doe ik dan als ik me niet goed voel? Als ik in een groep zit en in die groep verteld iemand over iets van operatie of iets anders wat met ziek en zeer te maken heeft, dan loop ik als ik me er niet goed bij voel en bang ben om flauw te vallen(want dat is het eigenlijk) weg, waardoor de persoon gewoon verder kan praten bij andere mensen, maar dan heb ik geen last ervan en kan ik rustig worden en dat is voor beide partijen dan wel fijn.

Maar hoe doe ik het dan als ik met een persoon zit die iets verteld over zieke en zeer? Dan probeer ik van te voren of aan te geven dat als ik me niet lekker voel bij het verhaal dat ik het dan aangeef of ik zorg dat ik goede ondersteuning heb zodat ik zeker voel en weet dat ik niet flauw kan vallen en als dat niet kan, dan denk ik aan een heftig woord en zolang dat niet genoemd wordt houdt ik me goed! Al is dat laatste nog wel lastig, het heeft al wel een paar keer gewerkt.

Leerzaam jaar 2012!

Dit jaar is zo leerzaam tot nu toe al geweest voor mij, door heel veel struikelblokken tegen te zijn gekomen dit jaar, ben ik uiteindelijk zo sterk als ik kan zijn overeind geklommen en ik ben doorgegaan, doordat ik letterlijk wegliep in bepaalde situaties, heeft dat me sterker gemaakt, nou zeg ik niet dat voor dingen weglopen goed is, dat bedoel ik niet, maar soms voel je dat je bij bepaalde situaties niet meer in de buurt moet zijn, dat laatste heb ik dit jaar heel goed ontdekt en geleerd!

Dit jaar heb ik steeds meer open durven te staan om naar mijn eigen gedrag te leren kijken, daar was ik de jaren ervoor ook al wel mee bezig, maar dit jaar werd ik me meer bewust daarvoor en ik merk het dan ook altijd in mijn omgeving hoe mensen dan weer tegen mij reageren, omdat ik voor steeds meer dingen open ben gaan staan, dan krijg je ook veel openheid terug, dat kan zo enorm mooi zijn! Ik gun dat echt iedereen, het is natuurlijk wat je zelf uiteindelijk geloofd, maar jezelf zijn kom je veel verder mee en sterk bij je eigen gevoel en mening blijven kan ook meer duidelijkheid met zich meebrengen tegenover jezelf en andere personen!
Het is zeker niet altijd eenvoudig en makkelijk om naar jezelf te kijken en bij mij had dat ook zeker tijd nodig, maar als het je dan uiteindelijk lukt, kan dat zoveel vrijer voelen!

Jammer genoeg moest ik dit jaar ook vriendschappen verbreken, maar soms dan ga je gewoon een heel ander pad op en merk je gewoon dat er geen echte vriendschappelijke klik meer is, hoe moeilijk het ook is, uiteindelijk houd je zeker wel weer vrienden over en maak je wel weer nieuwe vriendschappen! Mijn mening is: Je kan beter in vriendschappen niet te veel van elkaar verwachten en je kan beter elkaar niet te veel opdringen, want vrijheid dat maakt vriendschap zo sterk en bijzonder!

Dit jaar heb ik doordat ik open stond om te kijken naar mezelf en ik er door hulpmiddelen achter kwam waarom ik zo reageer zoals ik ben ook geleerd om mijn onzichtbare beperking te accepteren, ik zeg niet dat het makkelijk was, maar nu ik het accepteer heb ik daarin ook meer vrijheid en ruimte gegeven voor mezelf en ik voel dat ik er wel mee kan leven, het zal wel ups en downs blijven geven, maar die mogen er zeker zijn!

Ik ben het werk waar ik sinds Maart dit jaar begonnen ben, ook zeer dankbaar, want ook mede door hun, kan ik me nu zo goed door ontwikkelen, ik wordt niet tegen gehouden, ze geven mij de ruimte en de vrijheid om te kunnen zijn wie ik ben!

Fitness heeft heel veel in mij losgemaakt, maar op een hele ontspannen en spontane manier en dat doet mij ook veel goeds!

Echte vrienden zie je niet, want ze staan achter je! Dat vind ik ook wel gelden voor familie!

Ik heb dit jaar( al is het bijna eind van het jaar gebeurd)Veel dingen tegelijk al heel erg losgelaten en daar ben ik ook vrijer door geworden!

Vrijheid is mooi!

Tot volgende blog!

Reflectie maakt je eigenaar van je eigen leerproces!

Waar ik voor mezelf de laatste tijd heel erg mee bezig ben is het volgende:

De laatste maanden is er bij mij heel veel gebeurd, ik ga het niet in details vertellen, maar ik zat laatst naar een filmpje van iemand te kijken en tijdens dat filmpje stond er ineens een zinnetje in beeld en daar stond in: Reflectie maakt je eigenaar van je eigen leerproces, dat vond ik ten eerste een heel mooi zinnetje en eigenlijk merkte ik op dat ik daar de laatste maanden vooral de laatste twee, drie maanden al heel erg mee bezig was naar mezelf toe, ik kijk als ik iets doe ook al snel wat is mijn aandeel hierin geweest, of waarom reageerde ik daarzo op, op de manier hoe ik reageerde, ik merk dat ik er heel erg leergierig en nieuwschierig naar ben, hoe dat zit bij mezelf en eigenlijk ook wel bij andere mensen, hoe zij er naar kijken!

Volgens bepaalde regels ben ik moeilijk lerend, maar ik ben van mezelf erg leergierig en nieuwschierig, ik wil hier mee dus ook zeggen dat ook al heb je een beperking, wat voor maakt niet zo zeer uit, dat je dus zeker wel open kunt staan om te leren en dingen te willen ondernemen en ook wil inzien wat je een volgende keer beter wil of kan doen!

Ik vind het woord reflecteren erg interessant en zo zijn er meer dingen waar ik mij voor interesseer, waarbij mensen ooit tegen mij gezegd hebben, dat ik er niets van zal begrijpen, daarbij wil ik zeggen, pas op, want een persoon met wat voor beperking dan ook, kan soms meer in de gaten hebben of meer door hebben dan jij denkt dat ze hebben!

Ik vind het zo leuk om daarin veel dingen te onderzoeken! Het voelt voor mezelf heel fijn om er zo geintereseerd in te zijn en ik voel me er daardoor ook heel vrij in!
Als je met een vinger naar een ander wijst, wijzen er drie vingers naar jezelf!
Ik heb dit jaar zoveel gereflecteerd naar mezelf, dat ik daardoor tot heel veel besef kwam van mezelf waarom ik op bepaalde momenten in mijn leven dingen deed, waarbij ik dacht dat het wel kon of goed was op dat moment!

Zelfs dit jaar heb ik veel geleerd door te reflecteren naar mezelf en het maakt mij ook erg vrij! Ieder mens is uniek op zijn/haar eigen manier!

Mijn mening: Als je mensen vrij laat, dan kunnen ze zich veel beter ontwikkelen naar hun eigen beeld en ten tweede: Als je dingen van je zelf durft in te zien, dus reflecterend naar je zelf durft te kijken, kan dat je zoveel vrijer maken en je kan dan zover je dat kunt ook meer open stellen naar andere mensen!

Mijn hele lichte verstandelijke beperking en PTSS

Ik ga hier even iets vertellen over mijn vorm van een hele lichte verstandelijke beperking en mijn  lichte vorm van PTSS(Post Traumatische Stress Stoornis)

Een paar jaar geleden heb ik op een sociale werkplaats gewerkt en daar pikte ik veel dingen op en trok heel veel dingen naar mij toe, vaak ook dingen waar ik niets mee te maken had, ik zag veel dingen gebeuren waar ik niets aan kon doen, maar als dan mijn PTSS weer terug kwam door negatieve invloed, dan uitte zich dat in die tijd in: Zwaar ademen, lichamelijke klachten, veel stress(waar ik niet tegen kan en niet mee om kan gaan) Meer ziek zijn, veel nare terugkomende flash backs, daardoor ook een heel laag zelfbeeld! Uiteindelijk heb ik er zelf ontslag genomen, vanwege andere redenen, maar dat is waar ik heel erg tegenaan kan lopen dus, omdat het twee dingen zijn die niet te zien zijn bij mij! De PTSS is niet aan de buitenkant te zien en die hele lichte verstandelijke beperking ook niet!

Ik ben nu wel zo ver, dat ik vaker tot besef kom, dat ik begrijp waarom mensen soms niet anders weten te reageren, dan dat ze kunnen(ik ben van mezelf ook niet altijd duidelijk genoeg, hoe hard ik daarin ook mijn best doe)Soms dan denken mensen je echt ergens mee te kunnen helpen, terwijl ze daar niet voor opgeleid zijn en ja, dat kan ook niet goed uitpakken dan!

PTSS is bij mij pas ontdekt en vastgesteld rond 2003/2004 ergens(ik weet niet precies meer in welk jaar, maar ergens daar was het wel) Meestal als de PTSS heel heftig wordt bij mij, dan komt dat vooral door heel veel negatieve invloeden van buitenaf!

Voorbeeld: Ik had een paar weken terug iemand bij mij thuis voor heel iets anders, maar die persoon hoopte mij ook te helpen met mijn psychische dingen, terwijl die daar niet voor opgeleid is. Ik ben daardoor er achteraf ook achter gekomen dat vanaf de tweede keer dat die persoon bij mij thuis kwam, diegene eigenlijk toen al de grootte stoorzender was, waarom ik zo heftige PTSS reactie in mijn hoofd en lijf kreeg in die tijd, ik heb het voordat ik dit zeker wist, ook terug gezocht voor mezelf, ik wist precies wanneer die PTSS heftiger werd en dat was precies na de tweede keer van dat bezoek! Die persoon is vijf keer bij mij in huis geweest, maar eigenlijk had ik achteraf al na de tweede keer het stop moeten zetten, maar ik ben wel trots erop dat ik nog best op tijd en zo goed als kan gehandeld heb!

Ontzichtbare beperking, werk, onbegrip buitenwereld!

Mijn naam is Dorine en ik ben 28 jaar en ik zal even eerst iets vertellen voor ik verder ga over dit onderwerp!

Ik heb zelf een ontzichtbare beperking!

Wat ik in het verleden veel gemerkt heb in opleidingen en werk is dat er eigenlijk heel weinig tot geen begrip is voor mensen met een onzichtbare beperking, ze worden vaak overschat en werkgevers en/of docenten willen of kunnen zelfs soms geen moeite voor willen doen om meer over een beperking te weten te komen, om te ontdekken hoe ze mensen met die onzichtbare beperkingen om moeten gaan(ik wil er wel even bij vermelden, dat ik zelf op dit moment wel heel goed begrijp, waarom sommige mensen het ook wel moeilijk vinden om te weten hoe ze iemand met ontzichtbare beperking moeten behandelen)

Maar wat ik zelf ook wel heb gemerkt, is dat er werkgevers zijn die je dan dingen beloven, maar het vervolgens niet doen, daar ben ik zelf heel vaak tegenaan gelopen. Ik ben van mezelf erg nieuwschierig en daarom vind ik het ook leuk om te onderzoeken wat mensen doen om te denken dat ze mensen helpen, terwijl het juist vaak averechts werkt, zelfs ik weet daar niet alles van, maar mijn ervaring met werkgevers en docenten heeft mij wel heel veel geleerd!

Soms moet je als persoon (met wat voor onzichtbare beperking dan ook) soms vier of vijf keer hetzelfde uitleggen voordat werkgevers en/of docenten eindelijk begrijpen dat je echt iets niet kan of mag doen!
Ervaring voorbeeld in het algemeen: Je doet bijvoorbeeld werk waarbij je dingen moet stapelen op elkaar, je komt erachter dat je boven je macht werkt, dat is niet goed voor je lijf(dat geldt voor iedereen) je raakt gestrest erdoor en je lichaam doet alleen maar meer pijn. Dan geef je dat aan bij je werkbegeleider(ster) dan krijg je een reactie waarin duidelijk naar voren komt dat hij/zij je niet serieus neemt. Bijvoorbeeld: Ik doe dit werk al zo lang en mij hoor je ook niet klagen of: Zolang doe je dit werk nog niet, het zal wel meevallen, ik heb andere ook niet horen klagen. Waarbij diegene met een onzichtbare beperking zou kunnen gaan denken door die reacties van: Nou ik zal me wel aanstellen of misschien geef ik het wel veel te snel op! Van beide kanten zijn de reacties negatief en dat kan heel erg invloed hebben op de sfeer van de rest van de dag voor beide kanten en dat werkt absoluut niet goed(dat is dan weer mijn mening)

Niet alleen op werkgebied, maar ook in vriendschappen of sociale contacten in het algemeen kan het een struikelblok zijn, omdat daarin ook mensen hun ideetjes of oordelen kunnen hebben van te voren, waardoor het dan tegen elkaar in kan werken en dan is de klik er duidelijk niet! Voor mensen met een onzichtbare beperking kan dat heel erg pijn doen, omdat die mensen er zo voor knokken om echt voor die vriendschappen te gaan en dan vraag ik mij af, waarom worden die mensen zo vaak overschat of ook wel onderschat?

Ervaring voorbeeld in het algemeen: Je denkt dat je een beste vriend(in) hebt waar je veel mee kan bespreken(dat denk je al jaren) Dan ineens valt het je op dat die vriend(in) dingen voor jou wil beslissen en wil opdringen terwijl jij zo niet in elkaar zit en je merkt dat er daardoor een beeld word gemaakt, terwijl je dat zeker niet bent! Terwijl jij je hard inzet voor die vriendschap, krijg je van een kant alles op je af gegeven en dat kan zoveel pijn doen.

Het is zoveel onbegrip en mijn tip advies aan mensen die met mensen werken of omgaan die onzichtbare beperkingen hebben: Behandel elk persoon op de manier hoe jij ook behandeld zou willen worden, kijk en luister goed naar wat die persoon zegt en kan! Kijk naar de positieve kanten en niet alleen maar naar de negatieve of minder goede kanten!
Alle mensen mogen er zijn, dus die mensen ook.