Vandaag was er bij de vlinderrots, omdat die een jaar bestaat een bijeenkomst met nabestaanden en ik was daarbij omdat ik de Nadinefoundation steun en die rots is er namens de Nadinefoundation een jaar geleden dus ook gekomen en op een mooie datum 22 Juni, want Nadine zou vandaag dan 29 geworden zijn, maar heeft zij helaas die leeftijd nooit in levende lijven mogen halen, doordat haar ex dat haar niet heeft gegund.
De Vlinderrots is er voor alle geweldslachtoffers die door (zinloos)geweld van iemand anders niet meer verder mogen leven en het is er voor alle nabestaanden, die even een moment voor zichzelf willen hebben om het verdriet te verwerken, het ligt op een hele mooie plek, tegenover het station.
Er werd dus ook even goed verteld dat de Vlinderrots voor alle slachtoffers is in Noord Holland en niet alleen voor Nadine.
Het initiatief is onstaan vanuit de Nadinefoundation, maar het is voor iedere slachtoffer, want iedere slachtoffer is er al 1 te veel en zo'n monument moet iedereen met een verhaal toch heen kunnen en mogen gaan.
Er werd vandaag stilgestaan bij al die mensen en er werden ook veel verhalen gedeeld met elkaar.
Veel bloemen werden er neergelegd en er werden verhalen verteld en een stukje uit het boek Mam, ik ben je zo terug voorgelezen.
Zelf voelde ik wel een paar keer slik, maar dat is niet erg, emoties mogen er zijn, het is goed om verhalen met elkaar te delen.
Er werd door een dame ook een mooi stukje gezongen, het was een hele mooie tekst!!
Het weer ging ook wat meedoen, eerst regen, toen droog en toen regen, toen weer droog, maar we waren er echt voor elkaar!!
Sommige vertelden waarom ze vandaag bij die vlinderrots waren, heftig om te horen, maar knap dat ze dat zo konden vertellen er werden tranen gelaten, maar het gaf ook iets bijzonders.
Er gebeurde eigenlijk zoveel tegelijk, ook qua gevoel bij mezelf, maar bijzonder op een goede manier was het zeker.
De namen die daar op die vlinderrots staan, die werden ook even genoemd, heel erg mooi, bij iedere naam voelde ik een slik en dacht waarom gunnen mensen een ander geen leven meer??? maar daar zullen wij geen antwoord op krijgen, hoe graag we dat ook zouden willen.
Dit was mijn stukje voor nu weer op mijn blog!!
Groetjes van Dorine
Tot volgende blog!
