Het jaar 2013 overdenken!

Het loopt nu tegen het eind van het jaar en dan ga ik meestal denken aan alle dingen die ik dit jaar meegemaakt, gedaan of ervaren heb en hoe ik mij daarbij voelde of hoe dat nu voelt dat ik die dingen gedaan heb.

Mijn mooiste gedachte wat ik dit jaar kreeg en ook al af en toe gedaan heb voor Nadine Beemsterboer dansen, zij kan niet meer dansen en ik wel, dus ik heb bij elk dansoptreden die ik dit jaar in kerken heb gedaan is gedanst voor Nadine in gedachte en in beweging als dat kon en dat heb ik met veel plezier gedaan en ik ga daar komend jaar zeker mee door op die manier!

Dit jaar ben ik ook gestart met zangles en dat heeft mij tot nu toe ook heel erg goed gedaan, het blijkt mij te helpen met mijn zelf vertrouwen op te bouwen, ik ben zo trots op dat ik die stap heb gezet en ik vind het ook leuk dus ik ga er met veel plezier naartoe, ik leer er heel veel en ik leer mezelf daardoor ook veel beter kennen in de stappen die ik nodig heb.

Ik voel en merk dat ik dit jaar gegroeid ben(in mijn tempo en stappen) in de dingen die ik ondernomen heb, ik heb vooral voor mezelf gedacht en daarin heb ik de goede keuzes gemaakt en dat maakt mij ook weer sterker en zo ontwikkel ik mij ook goed door zover ik dat kan!

De stap om te stoppen met het werk wat ik deed, was ontzettend lastig, maar de keuze die ik daaruit heb gemaakt heeft mij veel sterker gemaakt en ik ben en blijf mezelf daarin en daardoor voelt het heel goed dat ik gestopt ben daar, ik verwoord het nu ook zo met: dat ik daar nu klaar ben met mijn taken en ik nu verder ga in wat ik nodig heb en dat ik verder stap en niet op een plek blijf staan, op een plek staan daar kan ik niets meer mee. ik wil liever doorgaan en die stap ga ik aan in 2014!

Er gaan ook nieuwe kansen voor mij open en die grijp ik met beide handen zeker aan!
Hoe groot de stappen ook kunnen zijn in het nieuwe jaar ik neem de stappen die op mijn pad komen vanzelf en daarin groei ik mee zover ik het aankan en het belangrijkste is: Ik ken mezelf nu wel zo goed dat ik weet wat ik wel en niet moet en kan doen, nieuwe dingen geef ik een kans, maar ik ga niet te ver!

Ik ga in 2014 ook dingen loslaten, dat zal even lastig worden, maar ik kom er wel doorheen, dat weet ik.

Het belangrijkste wat ik dit jaar geleerd heb is: zover je als persoon jezelf blijft dan kom je ook verder in alles wat je aanpakt en dat maakt je ook zekerder en daaruit kun je dan ook beter handelen.

Ik zie wel wat het komend jaar mij gaat brengen!

Blijf jezelf.
Dan ben je goed
Dat geeft je meer moed.

Je bent een mens met gevoel.
Dus werk aan je eigen doel.

De goede dingen in het leven, houdt dat vast, blijf daarbij!

Groetjes van Dorine en tot de volgende blog!

Dansclipje voor Nadine

Omdat het vandaag precies zeven jaar geleden is dat Nadine Beemsterboer om het leven gebracht werd door haar ex, heb ik mijn gevoel erover in een dans gelegd zo goed als ik kan, ik heb dat een keer eerder gedaan, maar nu heb ik het echt even goed gedaan voor zover ik dat kan en mijn gevoel er echt goed in gestopt. Veel kijkplezier.

http://youtu.be/3am_TLaYlZA

Groetjes van Dorine

20 November 14 jaar geleden..Beschermengelen!

Afgelopen woensdag 20-11-2013 was het voor mij 14 jaar geleden dat ik door een auto werd geschept en in het ziekenhuis belandde, dat was een hele heftige periode voor mij. Alle details zal ik nu niet neerzetten, dat vertel ik liever zelf aan mensen als die er zelf ook open voor staan.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik het overleefd heb en ik ga er nu al wel sterker mee om, maar het blijft elk jaar wel iets wat ik niet kan vergeten en dat doe ik ook zeker niet, want het is iets wat mij overkomen is en heel veel indruk op mij heeft gehad, dus kan ik het ook niet vergeten.
Ik kon ook pas voor mezelf, dit jaar de bestuurder vergeven om wat hij aangericht heeft, die bestuurder die is gelukkig toen ook gestopt en heeft mijn leven proberen te redden, zoals die persoon zelf aangaf, dus dat geloof ik nu zeker wel, ik ben ook 14 jaar ouder nu en ik ga door met mijn leven!
In de stappen die ik ervoor heb moeten zetten ben ik nu wel gekomen in wie ik ben en dat is al best ver en daar ben ik heel erg trots op.
Ik geloof door dat ongeluk van toen, dat ik echt een beschermengel bij mij heb gehad met heel veel kracht en liefde en vertrouwen en ik geloof daardoor echt dat er beschermengelen bestaan.

Ik krijg er nog steeds tranen van geluk bij en het is heel bijzonder zo voelt het voor mij dat ik dit zo sterk als ik kan zijn overleefd heb!

Meer dingen erover vertel ik liever aan mensen zelf als ik denk dat het wel kan!

Elk jaar als ik er aan terug denk
dan is dat ook weer een geschenk
Ik heb het overleefd
Dat voelt ook als een kracht
Daardoor wordt het ieder jaar ook iets verzacht.

Tot volgende blog.

Groetjes van Dorine

Even in de war...terugval!

De laatste dagen heb ik even weer een terugval en voel ik me erg in de war, ik denk dat het ook komt, omdat ik gestopt ben met het vrijwilligerswerk wat ik deed, maar daarom ben ik zo blij dat ik nu een rustmoment voor mezelf neem, dat heb ik echt erg nodig! Ik probeer ook niet al te veel afspraken tegelijk te maken, zodat ik de ruimte en het overzicht nog wel een beetje houd, zover ik dat kan!
Ik ben veel dingen aan het uitzoeken en er komen kleine dingen uit het verleden ook weer terug, maar ik weet dat ik goed bezig ben in de dingen die ik doe op mijn tempo en verandering is altijd moeilijk, dus hier kom ik zeker wel weer sterk uit, dat geloof ik zeker!
Het liefst wil ik er veel over praten met mensen, maar ik kan dat niet tegen iedereen vertellen, dat weet ik ook heel goed, maar dat maakt het ook best wel even pijnlijk, maar door die pijn zie ik de kracht die ik ook heb!
Het liefst zou ik het wel zover mogelijk tegen een paar mensen willen vertellen, maar ik kan en wil dat zeker niet opdringen, ik vind dat de mensen er zelf ook open voor mogen staan of ze het wel of niet willen horen en wat ik al zeg ik ben door dat terugvalletje en dat ik gestopt ben met werken bij een kringloopwinkeltje ook een beetje in de war en ik heb veel aan mijn hoofd, dus ik heb genoeg om aan te werken, het belangrijkste voor mezelf is nu de rust en genieten van alle dingen die ik zelf onderneem en wil doen en erg belangrijk is, dat ik niet voor andere ga denken, als mensen naar mij willen luisteren en er voor me willen zijn dan weet ik dat het goed zit!
Die terugval doet mij pijn, maar ik geloof dat ik er juist nog sterker en zekerder uiteindelijk uit zal komen!

Tot de volgende blog.

Groeten van Dorine

Ik zing nog een keer!!

Hier zing ik nog een keer en ditmaal kijk ik in de camera!

Veel kijk en luisterplezier!

http://youtu.be/4MhRaFEbol0

Groetjes van Dorine

Ik Zing!

De meeste mensen weten wel dat ik kan dansen, maar dat ik kan zingen dat weten ze vaak niet en ik zit sinds een paar maanden op zangles, hieronder twee nummers die ik zing, de eerste die je ziet staan en aan kan klikken is To make you feel my love van Adele, die leer ik ook bij zangles en de tweede eronder is gewoon een nummer wat ik leuk vind van Amy Macdonald, ik heb het nog niet eens bij zangles geoefend, maar ik ken de tekst al heel goed!
Ik hoop dat ik ooit solo optredens zou mogen geven, hier is dus alvast een voorproefje en ik blijf hard oefenen ervoor! Yes I Can!

Veel luisterplezier!

http://youtu.be/mVIz-p2nOjQ

http://youtu.be/cTN5l3rBCIg

Afscheid nemen van werk....

Dit is de eerste keer sinds ik ooit met werken begon dat ik beslis om ergens te stoppen met werk, terwijl ik het zo naar mijn zin had op het werk en het contact met al mijn collega's (van de donderdag) goed was.
Maar nu is het voor tweehonderd procent mijn eigen keuze en zo voelt het nog steeds.
Ik ben heel blij dat ik bij dit bedrijfje/winkeltje wel met een heel goed en fijn gevoel kan terugkijken erop en een heel waardevol en mooi en indrukwekkend laatste werkdag heb mogen beleven.

Ik ben door hier gewerkt te hebben erg gegroeid en vooral op de donderdag werd ik meteen geaccepteerd en ik paste ook heel goed in die groep en ben ik uiteindelijk van een kat uit de boom kijk type naar een dame gegroeid die steeds meer durfde te ondernemen en daar ben ik zeer trots op.
Ik heb ook in die tijd uiteindelijk de goede keuzes voor mezelf leren maken en nemen en dat heeft mij ook positief doen groeien.
Het belangrijkste voor mezelf is, dat ze mij geloofde in wat ik vertelde en in wie ik ben en daardoor is mijn zelfvertrouwen ook weer stappen vooruit gegaan.
Als je een jaar geleden had gezegd dat ik zou zingen op het werk, had ik je raar aangekeken, maar ik heb het mooi dus wel gedaan op mijn laatste werkdagje(donderdag 31-10-2013) daar ben ik super trots op!

Als je mij de ruimte en de tijd geeft dan kan ik positief groeien in mijn eigen kunnen!

Dit was weer een blog!

Tot de volgende blog!

Groetjes van Dorine

Communicatie met een lach!

De laatste weken ben ik heel erg bezig met hoe ik over kan komen op andere mensen, soms vraag ik het, maar soms onderzoek ik het eerst zelf voordat ik de mensen erover ga vragen.
Zo heb ik laatst een heel goed gesprek gehad met een therapeute waar ik bij in behandeling ben en door dat gesprek ben ik zo meer gaan nadenken en kijken naar hoe ik overkom in sommige situaties die vaak herhalend zijn of vaak voor komen, maar er zijn ook dingen die bij mij horen in hoe ik ben en bij mijn beperking horen, dus daarin moet ik nu voor mezelf en dat wil ik ook graag een middenweg vinden, maar dat is in de realiteit echt niet zo eenvoudig als dat het klinkt.

Een punt is bijvoorbeeld het giechelen, we lachen allemaal wel en lachen is ook niet verkeerd, maar ik zie zelf een verschil tussen gewoon lachen en giechelen in hoe ik dat doe, vaak in situaties wat spannend of een beetje spannend is en zelfs eigenlijk ook wel eens niet zo heel veel voorstelt, ga ik giechelen en dat heb ik ook vaak gehad en heb ik vaak in gewoon gesprekken met mensen, in gesprekken met familie heb ik het niet zo erg, maar met mensen van buitenaf wel meer en het kan zijn dat het giechelen is omdat ik het moeilijk vind om iets te zeggen of het over iets te hebben en dan is het giechelen eigenlijk een soort bescherming of het is giechelen van de zenuwen, maar op het moment dat het gebeurd, weet ik eigenlijk niet precies waar het door komt, dat ontdek ik vaak pas later.

Ik heb het vooral bij fitness en bij therapie, dat ik zo ga giechelen, ik heb het nu al wel sneller door, maar er zijn ook nog veel momenten dat ik het te laat door heb, dat blijft wel vervelend vind ik, want ik ben dan in die situaties een serieus gesprekje aan het voeren en door zenuwen of door angst, ga ik dan ineens giechelen en dat kan voor de mensen waarmee ik praat, lastig zijn, dan kunnen ze denken van, ja, neemt ze het nou wel serieus wat ik zeg?
Ik ben heel blij met mijn therapeute en fitnesstrainster dat ze mij er nu bewuster op maken, daarmee ga ik aan de slag zover ik kan, want er horen ook bepaalde dingen gewoon bij mij en het lachen wil ik zeker niet afleren, maar het giechelen, terwijl ik in een serieus gesprek zit of iets anders dat wil ik echt wel minderen en meer bewuster op worden.
Dit is de reden waarop ik het onderwerp: Communicatie met een lach genoemd heb.

De dingen die me nu overkomen zijn zo mooi, alleen kan ik er toch niet zo heel goed nog mee omgaan, omdat ik het zo niet gewend was en het blijft een uitdaging voor mij en daar wil ik me echt mee bezig gaan houden, ik krijg alleen maar complimenten en dat is heel goed en waardevol en het betekent zoveel voor mij, ik weet even niet hoe ik mijn gevoel nu moet omschrijven, het is gewoon ongelooflijk, maar zo bijzonder, ik weet dat ik het zelf doe, mijn groei in mijn ontwikkeling, maar zonder o.a. mijn therapeute en fitness trainster en ook wel mijn stoelmasseuse had ik nooit zover als ik nu ben kunnen komen!!

tot volgende blog!

Groetjes van Dorine

Eigen beslissing en voel me krachtiger!

Wat er in een paar dagen toch kan gebeuren met een mens, in dit geval met mij dus, nadat ik een beslissing heb genomen, die erg pittig was en zeker dus niet eenvoudig, weet ik nu heel zeker dat ik mijn eigen allerbeste keuze heb gemaakt, zowel voor mij lichamelijk als mentaal, het is gewoon beter!

Ik ga stoppen met mijn werk wat ik nu doe, over twee maanden ga ik daar echt weg, ik ga een nieuwe weg inslaan, nieuwe uitdagingen aan en nieuwe kansen onderzoeken!
Ik merk sterk dat ik er echt meer krachtiger door wordt, dit gevoel hoop ik vast te kunnen houden!

Ik heb na het besluit afgelopen week al veel nieuwe mogelijkheden onderzocht, veel berichten gestuurd voor informatie naar vrijwilligerswerk en ik ga me bezig houden met andere keuzes, daarbij goed nadenken en naar mijn eigen gevoel blijven luisteren!
Voor mij zijn uiteindelijk twee halve dagen eigenlijk het beste om te doen en daar ga ik me ook op richten, het is rustiger voor mij zowel lichamelijk als mentaal en ik kan het precies goed volhouden in combinatie met mijn privé leven.

Ik heb mijn werk altijd met veel inzet en veel plezier gedaan, maar ik voel dat ik meer kan en dat ik verder wil!

Groetjes van Dorine

Tot het volgende blog!

Combinatie Fitness,therapie, stoelmassage en werk!

Dat afwisseling beter werkt in het dagelijks leven, dat snappen we allemaal, maar wat ik nu meemaak de laatste tijd is echt wel heel bijzonder, zoals ik het nu het beste kan omschrijven.
Ik merkte aan het eind van vorig jaar al een beetje de combinatie Fitness en therapie, dat liep mooi in elkaar over en dat werkte al therapeutisch voor mij, maar nu met de goede Stoelmasseuse erbij en mijn werk wat heel goed gaat, is dit zo goed voor mij en wat vooral heel goed en duidelijk overeenkomt met al die dingen is, dat ze mij allemaal vrij laten in wie ik ben en wat ik kan, ze accepteren me allemaal en hebben respect voor mij en ik mag gewoon mezelf zijn en dat maakt mij zo vrij in mijn gevoel!

Door Fitness voel ik me steeds sterker worden en wordt ik steeds sterker in de keuzes die ik maak en mentaal voel ik me ook steeds fitter.
Bij Therapie leer ik mezelf nog beter kennen en leer ik in mijn tempo de dingen die wel en niet belangrijk zijn in mijn leven, waar ik wel mijn prioriteiten moet leggen en waarbij niet, zal pittig zijn, maar daar kom ik dan ook sterker uit.

Bij Stoelmassage leer ik me lichamelijk beter ontspannen, waardoor ik weer beter en helder kan denken en dat maakt me ook weer sterk. En lichamelijk voel ik me steeds beter.
En op mijn werk krijg ik de kans om dingen te ontdekken en uit te proberen en zelf initiatief te nemen en ik voel me zeker verantwoordelijk voor de dingen die ik doe op het werk, maar ik ben niet verantwoordelijk voor wat een ander doet, dat ligt bij een ander en niet bij mij.

Ik ben sinds ik de goede dingen allemaal onderneem sinds vorig jaar 2012 niet meer ziek geweest of in ieder geval, daar staat mij niets meer van bij en daarbij komt ook nog dat mijn afvallen heel goed gaat nu, ook namens de goede steun van buitenaf!

Ik vind zelf(en ook heeft iemand het een keer gezegd)dat ik zo goed met mijn ontwikkeling bezig ben.
Ik heb deze therapeutische werking die niet te pushend is en heel erg leerzaam is op mijn tempo heel erg nodig en het doet mij ook heel goed.

Op al deze leerzame plekken heb ik geen last tot weinig last van mijn beperking.

Ik heb op al die leerzame plekken ook minder tot geen last van mijn beperking, omdat ik er niet in een hokje gestopt wordt en als de mensen op die leerzame plekken iets willen weten, dan vragen ze het aan mij zelf persoonlijk en gaan ze niet achter mijn rug of buiten mij om iets bedenken of dingen verdraaien.

Ik kan weer genieten van alle dingen die ik doe en dat doet mij bijzonder veel goeds!


De bijzondere dingen die houdt ik vast, daar blijf ik bij!

Ik ben een mens
en ook ik heb een wens
Laten we elkaar gewoon accepteren
Van elkaar kun je uiteindelijk het beste leren.
Ja we blijven mensen
en ja we blijven wensen.

Dit stukje bedacht ik zo ineens.

Dit was mijn blog voor nu.

Groetjes van Fitstar28(Dorine)

Onbegrip PTSS...

Ik merk jammer genoeg veel onbegrip over PTSS in mijn omgeving en aan de ene kant snap ik het ook wel, omdat het niet te zien is, maar aan de andere kant, als ik blijf aangeven hoe ik mijn best doe om dingen los te laten, maar dat het bij mij anders gaat, dan nog blijven mensen zeggen, laat los, stop het in een laatje en met alle respect, ik snap die reacties heel goed, ik snap heel veel maar als ik dat steeds te horen krijgt dan wil ik daardoor juist laten zien dat ik het loslaat, maar dan krijg ik een tegen reactie van mijn lichaam die aangeeft aan nee je verwerken kan niet zo snel, maar daarin tegen wil ik dan weer laten zien dat ik er wel overheen ben en dat gaat dan juist mis en voel ik mij daarna hard tegen mijn hard aangetrapt en helaas is dit vandaag ook gebeurd, daarover treed ik niet in details, dat houd ik voor mezelf!

Ze reageren op mijn werk en zelfs bij fitness al veel beter en dat doet mij wel goed, op mijn werk en bij fitness hebben ze geen oordeel erover en dat voelt fijn! Ik heb er zelf als persoon ook niet om gevraagd om een vorm van PTSS te ontwikkelen en ik weet nu ook gelukkig dat er een minimaal aantal personen zijn die er wel goed op kunnen reageren, waardoor ik ook weer veel beter er op reageer!
Jammer genoeg hebben mensen te weinig specialiteiten en begrip voor iets onzichtbaars, ik snap het wel, om wat ik al meldde dat het niet te zien is, maar als iemand die het heeft steeds moet aangeven ja ik snap het, ik doe mijn uiterste best, maar het werkt bij mij anders en dan nog blijf je zeggen stop het in een laatje of laat het los of zoiets, dan maak je het voor zo iemand met PTSS juist alleen maar lastiger! in ieder geval in mijn geval is dat zo, dat het dan lastiger wordt!
In het woord posttraumatische stress stoornis, zit het woord stress en dat zegt al veel ik kan snel last van stress hebben, zwaar ademen enzo en ik kan daar heel slecht tegen!

Ik heb er niet om gevraagd om dit mee te maken en om PTSS te hebben! Een tip voor mensen die iemand kennen en die erom heen staan bij iemand die PTSS heeft, ga nooit oordelen over zo iemand en je kan beter eerst even goed vragen wat er gebeurd bij iemand en geef hem/haar de ruimte!

In mijn geval wil ik even duidelijk aangeven: tegen mij zeggen laat los, laat nou eens gaan en stop het in een laatje heeft juist een averechts effect, ook al begrijp ik heel goed wat mensen ermee bedoelen, het werkt helemaal averechts en als iemand in dit geval bij mij ergens iets heeft meegemaakt waar diegene in dit geval ik een hele pijnlijke ervaring heeft meegemaakt, moet je juist nooit zeggen dat het niet zo erg was of dat het wel meeviel, want dat is vooral als een persoon niet op die momenten aanwezig is geweest op dat moment wel heel makkelijk om te zeggen, want ieder kan inderdaad altijd een eigen mening en idee hebben erover en die kunnen verschillend zijn, dat zeker, maar als je er op de momenten niet bij was geweest, wat ik wel bij ben geweest en heb ervaren, is dat iets te makkelijk om te zeggen vind ik, want iemand anders weet niet wat ik heb meegemaakt, want die was er niet bij op het moment, ik kan in mijn geval ook niet zeggen hoe iemand anders zich had moeten voelen of doen, omdat ik er niet bij ben geweest!

Hiermee wil ik aangeven en ieder mens is anders en gaat er verschillend en anders mee om, maar reacties geven waar je niet bij bent geweest, is voor mij in dit geval met PTSS heel pijnlijk, want in dit geval voel ik mij niet begrepen en raak ik juist in paniek en ga ik weer twijfelen aan mezelf en dat is niet de bedoeling, op dit moment twijfel ik gelukkig niet, maar ik voel wel mijn paniek die ik niet kan plaatsen en ik uit mijn boosheid liever niet, maar ik ben dan erg boos en vooral het onbegrip doet heel veel pijn!!

Tip voor omgeving van in dit geval bij mij: denk even als het kan wat langer na voordat je wat zegt en  vraag wat meer aan mij als je iets maar niet wil begrijpen of kan begrijpen, maar ga zelf geen dingen zeggen terwijl je niet weet wat er precies is gebeurd!

Dit was het voor nu voor mij blog!

Groetjes van Dorine

In de knel zitten.....in de war.....

Deze blog schrijf ik niet om zielig gevonden te worden, dat ben ik niet, maar ik wil even duidelijk zijn in hoe ik mij nu voel, deze blog is een uitlaatklep op het moment voor mij!

De laatste week heb ik veel moeite om met mijn gevoelens en emoties om te gaan, ik wil ook even zeggen en dat is geen geheim voor mij, omdat ik me er niet voor schaam ofzo, want ik ken mezelf, maar ik heb veel moeite met mijn beperking de laatste week en ik heb last van wat dingetjes die erbij komen en ik mis wat mensen om mij heen(die nog leven) en daar weet ik even niet mee om te gaan en ik heb het gevoel(ook al zeggen veel mensen dat ik het niet doe) dat ik te veel aandacht van mensen vraag en dat is ook echt niet mijn bedoeling, ik ga zo voel ik het niet altijd goed met de aandacht om en zo bedoel ik het helemaal niet, maar door al die dingen die terug komen in mijn lijf en hoofd, weet ik het allemaal niet goed te plaatsen en op dit moment gebeuren er te veel dingen in mijn lijf, waardoor ik weer erg onrustig wordt, ik zou graag ook eens iets leuks willen doen, maar mijn beperking lijkt me wel in de weg te zitten en ik ben bang, dat ik daarom mezelf juist wegstoot van de mensen en dat wil ik echt niet!
Ik ga ook heel hard aan de slag met mijn zekerheid de komende tijd, maar ik voel me nu veel alleen, ik weet dat ik daar zelf ook dingen aan kan veranderen, maar ik probeer ook al veel, een feest te plannen en ik wil danslessen geven en dansoptredens geven, maar met dat feest kreeg ik meer afmeldingen(dat was ook iets te snel gepland, moet ik eerlijk zeggen) maar ik kreeg meer afmeldingen en mensen zeggen van te voren over mijn dansen, dat ik het niet moet doen, want ik ben te verlegen ervoor, mensen lijken mij ook geen kans te geven dan en ik ben dan niet echt een organisatie talent, maar ik doe wel wat ik kan doen!

Ik ben nu op het toppunt dat ik niet meer goed weet wat ik moet doen, wat doe ik toch steeds fout?(ik weet dat is mijn faalangst gedachte en die moet ik niet hebben) Maar ik wil heel graag contacten met mensen en meer vriendschappen sluiten, als ik vriendinnen heb, doe ik er altijd alles aan om contacten te behouden!!
Ik voel me(jammer genoeg) nu vaak een mislukkeling(ik weet dat ik lieve mensen om mij heen heb) Ik lijk toch veel te missen!
Ik heb echt zin om te feesten of met mensen in het echt af te spreken en daar doe ik al mijn best in, maar ik mis gewoon iets!
Een strandwandeling of gewoon een wandeling lijkt mij heerlijk om eens te doen, lekker uitwaaien!

Ik praat 1 keer in de maand wel met lieve mensen,  maar ik mis gewoon zo drie mensen uit het verleden en dat voel ik in mijn gedachte en in mijn lijf en om dit zo schriftelijk te verwoorden, is voor mij geen probleem, maar ik zou dit liever in het echt tegen mensen willen zeggen, maar ik ben dan toch nog bang dat ik er verkeerde aandacht mee vraag en dat zit me ook in de weg!

Dank voor je/uw leestijd(als iemand het al leest)

Dans Nadine!

Hieronder zie je de link van een stukje wat ik kan doen op het dansje van Nadine Inspired by you, maar hoe het er uiteindelijk uitziet, laat ik even lekker geheim, als mensen het willen zien op dat nummer, dan vind ik het leuk om de orginele dans erop te laten zien, maar dit is een voorproefje, wat het ongeveer kan zijn! Geniet van het filmpje en ik hoor wel in echt of via facebook of deze blog wat jullie ervan vinden van het voorproefje???

Veel kijkplezier!

http://youtu.be/xzSpNFHtipg

Groetjes van Dorine

Moeilijk verwoorden naar mensen toe!

In deze blog ga ik het hebben over het moeilijk verwoorden wat ik voel en hoe het bij mij gaat als ik mensen in het echt spreek!
Schriftelijk ben ik heel sterk in dingen verwoorden op dit blog of op facebook of gewoon op papier, dan komen de woorden er makkelijker uit, maar als ik met mensen in het echt praat, dan klap ik dicht of ik weet ineens niet meer hoe ik iets wilde zeggen(ook al heb ik het voor mezelf goed voorbereid) En ook als ik heel goed weet dat ik het tegen een persoon(in welke situatie maakt niet uit) echt kan zeggen, dan nog lukt het me niet om het eruit te gooien en dat is vaak vervelend(terwijl ik het niet zo wilde) voor mij en voor de persoon met wie ik praat, want daardoor weten ze dan niet altijd alles en is het moeilijk voor die mensen om er dan goed rekening mee te houden.

Ik doe echt in gesprekken mijn uiterste best, maar vaak zeg ik het dan toch anders dan dat ik had voorbereid, achteraf vind ik het jammer dat ik het dan niet durf te zeggen zoals ik het voorbereid had, daar kan ik dan soms de rest van de dag in mijn gedachte mee bezig zijn, waarom ik dat niet zo durfde te zeggen zoals ikzelf had voorzien? maar uiteindelijk lukt het me uiteindelijk nog wel om tegen de persoon waar ik graag wat aan wil zeggen, om dat dan ook zo te verwoorden als ik voorbereid heb, maar vaak gebeurd dat dus met een omweg, ik denk heel veel na, ik denk ook wel eens niet na hoor, maar heel vaak nog wel en dan gaat het uiteindelijk altijd goed komen, ik denk vaak te veel na over hoe mensen kunnen reageren(denken voor een ander, dat moet ik eigenlijk niet doen, ik weet het heel goed, maar gebeurd vaak automatisch) daardoor ben ik dan erg voorzichtig en dan zeg ik soms dingen niet, die achteraf of uiteindelijk wel belangrijk waren om te melden!

Ik hoop dat jullie dit stukje begrijpen, als je/u nog vragen hebt over dit stukje, vraag het gerust aan mij, ja het mag ook als je me echt spreekt, dan krijg je wel antwoord hoor, als ik antwoord kan geven erop!

Veel leesplezier en tot de volgende blog!

Groetjes van Dorine

Bezig zijn........Nadinefoundation!!

Er gebeurd de laatste dagen heel veel, maar de laatste tijd ben ik op een goede manier bezig, ik werk nu al ruim een jaar en vier maanden bij een kringloopwinkeltje en dat is ook een goede doelen organisatie en ik heb er sinds kort in mijn vrije tijd nog een goede doelen organisatie bij waar ik ook wat voor aan het doen ben op mijn manier en mee bezig ben, dat is de Nadinefoundation.

Voor mensen die het niet goed weten zal ik zo kort mogelijk even uitleggen wat de Nadinefoundation is:

Nadine Beemsterboer, was een vrolijke dansende meid die studeerde media aan de hogeschool van Diemen en ze danste op hoog niveau bij Dansschool Dazzling en ze is met haar team veel in de prijzen gekomen, ze danste in een Demoteam!
Helaas is Nadine door haar ex vriend op 2 December 2006 Vermoord en in 2007 in februari hebben de ouders en zus van Nadine met nog wat mensen erbij de Nadinefoundation opgezet, om toch de dromen van Nadine waar te maken, Nadine was tegen zinloos geweld en tegen dierengeweld, ze wilde uiteindelijk met haar bekendheid van dansen of als presentatrice daar ook echt iets tegen doen, helaas heeft ze dat nooit kunnen doen!!

Ik zelf heb Nadine wel vaak bij Dazzling zien lopen, maar kende haar niet persoonlijk, maar toch trekt het mij heel erg aan en in dansen inspireert Nadine mij ook heel erg! Een week voordat ze vermoord werd, heb ik haar heel even bij Dazzling gesproken, ze zei toen o.a. nog tegen mij dat ze mij ook goed vond dansen en dat ik zo door moest gaan en een knipoog, daarna liep ze de danszaal in toen keek ik nog even en toen ging ik weg, en een week erna stond er ineens in memoriam Nadine Beemsterboer, dat was een hele rare gewaarwording!! Het drong ook niet meteen goed tot me door, omdat ik er niets meer van snapte, maar uiteindelijk is het echt tot me doorgedrongen!
Ze hebben een clip gemaakt met Nadine inspired by you en ik wil daar ook voor Nadine vooral en ook voor mezelf graag op dansen, ik heb besloten om als ik dansoptredens geef het niet alleen maar voor mezelf te doen, maar ook zeker voor Nadine, zij kan het niet meer en ik wel en daarom wil ik zover ik dat ook kan zoveel als kan voor de Nadinefoundation doen!!

De moeder van Nadine heeft een boek geschreven en dat heet, Mam, Ik bel je zo terug! Ik vind het heel sterk van haar moeder en knap en ik heb er heel veel bewondering voor!!

Ik ben er niet elke dag mee bezig, maar ik ga in iedergeval twee tot soms drie keer in de week ermee bezig zijn een uurtje ongeveer en ik ga als het lukt deze week ook beginnen met mijn dans op dat nummer Nadine inspired by you te oefenen en te trainen en hopelijk kan ik er ergens mee optreden en als ik er geld voor zou krijgen gaat dat naar de Nadinefoundation!! Maar ik doe het vooral niet voor geld, maar gewoon vrijwillig, ik vind het goed om mensen te laten beseffen wat er is gebeurd en mijn gevoel daarin kan ik in dans beter uitbeelden! En nogmaals ik doe het vooral voor Nadine en de Nadinefoundation!! Daar wil ik de aandacht op vestigen!

Wie ben ik? en meer!

Vaak  krijg ik de vraag wie ben je?? Dan is mijn automatische antwoord ik ben Dorine ik ben 29 jaar en houd van dansen en zingen en schrijven en internetten enzovoorts, maar ik ben veel meer dan dat en zelf vergeet ik dat ook wel eens!!
Wie ben ik eigenlijk? dat is toch een lastige vraag om zelf te beantwoorden, maar ik heb daarin ook veel geleerd de afgelopen jaren!! En elk jaar probeer ik iets eruit te halen waar ik mij beter op zou willen richten, maar dat is ook niet altijd makkelijk, maar ik doe mijn uiterste best in wat ik kan!!

Dit stukje ging even over wie ben ik eigenlijk het volgende stukje gaat over iets waar ik de laatste tijd veel mee bezig ben en wat ik belangrijk vind!!
Ik merk dat ik bij veel dingen die ik doe altijd een grapje maak als bezigheidstherapie of therapeutische werking, maar dat blijkt bij mij wel zo te zijn!! Ik zie op een of andere manier er altijd iets therapeutisch in en daar leer ik echt heel veel van, maar een minder goede kant is dat ik weer erg terugval in oude gewoontes en leer dat maar eens af, dat gaat niet zo makkelijk, maar ik doe daarin ook mijn uiterste best om toch het goede te blijven volhouden en oude gewoontes niet steeds terug te laten komen, maar oefening baart kunst!

Ik heb ook wel eens gehoord dat iemand zei tegen mij, het gaat bij jou wel erg langzaam of zoiets als, je wilt zeker niet veranderen of je wil zeker niet iets anders proberen en dat soort reacties maakt mij boos, omdat de mensen die dat zeggen, vaak zelf eigenlijk niet goed weten hoe ik in elkaar zit, ik zeg ook niet ik alles goed doe, dat doe ik zeker niet, een mens leert zijn of haar hele leven op zijn of haar eigen manier en tempo en ik heb zo vaak negatieve(zo vatte ik het dan op) reacties gekregen, dat ik bijna ging geloven wat die mensen zeiden tegen mij over mij, maar ik had gelukkig nog op tijd door dat niet alles wat andere over mij zeggen ook zo is, ik heb mezelf daarin op tijd teruggevonden!
Er zijn de laatste paar jaren sterke mensen in mijn leven gekomen, waardoor ik ook weer mijn eigen sterke kanten leerden kennen en ik zelf ook weer sterk werd en voelde in die dingen!
Ik ben wel veranderd in positieve zin, dat kan ik wel zeggen, maar ook ik blijf leren in het leven en ik maak ook fouten en ik leer en pik dingen op, op mijn eigen tempo en mijn eigen manier!!

Deze zinnetjes helpen mij er ook onder andere mee en ik voel en merk dat ik het dan ook echt zelf doe en dat voelt goed:

Deze zinnetjes zijn sterk voor mij:

Houdt al het goede wat je doet vast, blijf daarbij!!
Ik ben ik en leef mijn leven op mijn manier!
Geloof in jezelf!! Je kan het!!

Het eerste zinnetje heeft heel veel betekenis voor mij, ik krijg ook bijna altijd tranen in mijn ogen(van geluk) als ik dit zinnetje ergens zie staan of hoor door sommige personen of als ik hem ergens opschrijf!!

Tot volgende blog!!

Dansoptreden!

Zaterdag 15 Juni 2013 gaf ik een solodansoptreden in een kerk en daar werd heel erg goed op gereageerd!

Nu heb ik een voorbeeld opgenomen wat ik ongeveer gedanst heb en dit is een van de nummers waar ik op danste en voor mensen die mij heel goed kennen, zullen jullie wel dingen herkennen en ook wel herkenning in het nummer horen!! Toen ik ooit met streetdancen begon in een sporthal toen begon ik zover ik weet op dit nummer te dansen en we dansten er heel vaak op!! Veel kijk en luisterplezier toegewenst en ik hoor wel wat jullie die dit lezen en kijken en luisteren ervan vonden en vinden!!

Dorine Taanman

http://youtu.be/8cCsDdiFzsc

In de war,hulp zoeken?? opkroppen?? terugvallen?? praten of niet?

Sinds maandagavond(20-05-2013) kreeg ik ineens weer een rotgevoel, werd ik ineens verdrietig vooral en ook nog wel beetje boos, maar vooral verdrietig, doordat ik iets door kreeg waar ik mee zit, ik blijk met dingen nog moeite te hebben en ik mis iets heel erg waar ik ook niet zo goed mee om kan gaan, hoe graag ik dat ook wil!
Als iemand vraagt hoe het met mij gaat, of hoe ik mij voel, weet ik op dit moment niet echt goed uit te kunnen leggen hoe ik mij voel, iets houdt me ook tegen om te huilen als ik onder de mensen ben en dat doet ook enorm pijn!

Gelukkig probeer ik zo goed als het kan afleiding te zoeken, maar dat helpt jammer genoeg ook niet altijd! Ik heb positieve zinnetjes in mijn hoofd, maar die helpen soms ook niet echt meer, ik heb het gevoel dat ik hulp moet zoeken, maar ik heb mensen om mij heen sommige 1 keer in de maand en andere soms in de zoveel maanden waar ik mijn verhaal kwijt kan, maar op een of andere manier denk ik echt dat ik toch iemand moet zoeken waar ik alles wat ik blijk op te kroppen er uit kan gooien!

Fitness helpt mij wel een stukje op weg, maar ik mis gewoon iets, wat ik tot nu toe niet goed kan duidelijk maken lijkt het wel of kan verwoorden! Mijn gedachte wil graag iets wat niet kan, dat weet ik heel goed, maar doordat ik iets anders mis, geeft mijn gedachte aan wat ik eigenlijk nodig blijk te hebben, maar ik weet dat ik dat niet op de verkeerde manier moet doen!!

Ik wil me niet meer inhouden bij Fitness, ik weet dat ik daar mezelf kan en mag zijn en ook al ben ik anders, dat mag ik gewoon zijn, maar op een of andere manier houdt ik(of mijn lichaam) dat toch tegen, daar baal ik erg van!!

Ik blijf echt aan positieve dingen denken, maar ik denk dat ik hulp nodig heb!!!

Waarom mis ik twee personen(die nog leven hoor) zo erg?? Waarom zit dat zo in de weg?? kon ik daar maar antwoord op geven.

Tot volgende blog.

Groetjes van Dorine

Omgeving, stimuleren/motiveren, therapeutische werking???

Wat voor veel mensen als de gewoonste zaak van de wereld wordt gezien, kan voor mij een therapeutische werking hebben, maar hoe kan dat dan??? Eigenlijk vind ik dat lastig om te zeggen, het heeft ook te maken met hoe mensen in mijn omgeving op mij reageren en hoe ik daar weer op reageer en of ik goed gestimuleerd wordt en gemotiveerd.
Als dat goed zit, dan blijkt het zelfs therapeutisch te werken, zelfs als de mensen niet eens therapeuten zijn, werkt het voor mij wel zo!
Wat ik al vaker vertelde, ik heb een hele lichte verstandelijke beperking en ik ben dus moeilijk lerend, maar ik ben vanuit mezelf erg leergierig en ook nieuwschierig, al weet ik niet altijd goed met die nieuwschierigheid om te gaan, toch weet ik mezelf wel de goede kant op te sturen!!
Veel mensen zijn niet zoals ik bezig met hun eigen ontwikkeling, ik ben daar zoals ik wel eens hoor erg goed mee bezig, maar ik kan me erg aan iets vastklampen als ik ergens mijn interesse in toon en dat kan soms erg ver gaan, maar ook dat heb ik steeds meer onder controle hoor! Ik durf nu al veel meer aan te geven bij mensen als dat nodig is en ik denk nu ook veel meer na bij dingen, van is dat wel nodig om te melden, of hoeft dat niet! Doordat mijn omgeving nu ook beter op mij reageert en vaak rustiger is mijn reactie ook veel beter en rustiger!!

Sinds mijn verjaardag afgelopen vrijdag(26-04-2013), is er weer veel geordend in mijn gedachte en leer ik mezelf stap voor stap en dag na dag weer meer in wat ik anders wil en kan doen en als iets mij dan lukt, dan ben ik zo trots op mezelf, ik richt me nu ook op de dingen waar ik van kan genieten en die ik kan en mag doen van mezelf, ik houd dingen nu veel beter bij en door alle positieve reacties, voel ik mezelf ook beter aan en zit ik weer sterker en beter in mijn vel!!

Officieel werk ik vanaf morgen (01-05-2013)(al werk ik niet op woensdag)Een jaar en twee maanden op de plek waar ik nu werk! Nu weet ik zeker dat ik een doel zeker ga halen, ik ben zo trots op mezelf en dat werkt ook goed mee en heel therapeutisch ook voor mij zeker weten!!

Ik ga mijn eerste belangrijke doel halen yes yes yes!!

Yes I Can!! Ik geloof in mezelf en zeker in dat eerste belangrijke doel!!!!!


Groetjes van Dorine

Vrij voelen, maar ook beetje gevangen soms!

Het is me tot nu toe eindelijk gelukt, ik voel me al bijna iets van twee weekjes zo lekker vrij, heb iets ontzettend losgelaten, het ligt in mijn gedachte en gevoel op de bodem van de oceaan heel diep! Heerlijk dat ik eindelijk iets kan loslaten en een plekje kan geven, maar dat wil nog niet zeggen dat ik een persoon, of misschien meer personen vergeven heb, dat zeg ik niet, het onderwerp heeft voor mij geen lading meer.

Fitness gaat goed, zelfs de weegschaal gaf iets aan, waar ik heel blij van werd!! Nu volhouden, ik ga zeker mijn best erin doen!! In fitness voel ik mij vrij, alleen zijn sommige veranderingen wel erg moeilijk voor mij, maar ik heb vandaag(17 April 2013) laten zien dat ik dat wel kan!!Wat even lastig is, is dat ik veel in mijn hoofd heb, maar als ik dan met een trainster praat, dan weet ik het op dat moment even niet, maar kom ik thuis, dan komt het allemaal weer op en denk ik ojaa, dat wilde ik zeggen, maar ik ben ook maar een mens en dingen vergeten is menselijk!!

Het belangrijkste nu voor mij is, dat ik me heel erg vrij voel in alle dingen die ik doe, op mijn werk en in sport en in mijn huisje en andere dingen in vrije tijd!!!

Mijn werk heeft mij ook zo een vrij gevoel gegeven, ik mag ook daar zijn wie ik ben en kan er ook praten als dat nodig is!!

Maar ik voel me soms ook nog heel erg gevangen, omdat ik toch nog wel eens mis om te praten met mensen over onderwerpen waar ik mee zit, maar ik wil niet het gevoel geven aan mensen dat ze moeten praten met mij, ik wil mensen zeker niet dwingen!! Ik woon in mijn eigen huisje, maar de muren praten niet terug!

Soms denk ik wel eens, heb ik toch een psychologe weer nodig of niet?? ik mis iemand die heel goed was heel erg, maar die werkt nu heel ergens anders, maar mis toch dat contact op een of andere manier!!

Ik hoop dat het mij gaat lukken om volgende week bij fitness te kunnen zeggen wat ik zeggen wil!!

Tot volgende blog!!

Groet van Dorine

PTSS uitleg!!

Hier onder staat even een betere uitleg over PTSS, heb ik van een site gehaald, maar het klopt wel! Ik kwam erachter dat ik dit nog niet op mijn blog had gezet!! Wil je meer weten vraag er gewoon over als je me spreekt, wees niet bang om dat te doen, ik vind fijn als ik die ruimte kan krijgen!! Het moet niet, het mag!! Veel sterkte met lezen!

Wat is het?

Een posttraumatische stress-stoornis (PTSS) is een angststoornis en kan komen na een oorlogservaring, een natuurramp, een vliegtuigongeluk, een terroristische aanslag, aanranding, verkrachting, beroving met geweld, of door het zien van mensen die ernstig gewond zijn of gedood.
Tijdens de schokkende gebeurtenis of het trauma verliezen mensen bijna helemaal de controle. Ze raken de greep op hun dagelijkse leven kwijt, en voelen zich vaak machteloos.
Verder raakt hun leven enorm ontwricht. Ze raken het vertrouwen in zichzelf en andere mensen kwijt, de zekerheid van het bestaan en het idee van de eigen onkwetsbaarheid.
Zo'n schokkende gebeurtenis kan het geestelijk en lichamelijk evenwicht ernstig verstoren. Geest en lijf blijven als het ware rekening houden met gevaar dat er niet meer is: de angst blijft de hele tijd bestaan. Chronische stress, extra grote waakzaamheid, en allerlei lichamelijke klachten zijn vaak het gevolg. Dit hindert mensen met PTSS op veel manieren in hun dagelijks leven.
Er is een belangrijk verschil met andere psychische stoornissen. Ook daar spelen negatieve levensgebeurtenissen vaak een rol, maar een PTSS gaat altijd direct terug op een trauma. De PTSS verschilt ook van andere stoornissen omdat mensen niet het trauma zelf, maar de herinnering aan het trauma uit de weg wil gaan.

 

 

Verschijnselen

Mensen hebben een posttraumatische stress-stoornis (PTSS) als ze de volgende verschijnselen hebben.

• Ze hebben een gebeurtenis meegemaakt met een dreigende of daadwerkelijke dood of ernstige verwonding. Zij, en eventueel andere betrokken, reageren met grote angst, hulpeloosheid of afschuw.
• Ze beleven deze traumatische gebeurtenis de hele tijd opnieuw op minstens één van de volgende manieren:
  • Ze krijgen terugkerende en onaangename herinneringen aan de gebeurtenis. Het zijn herinneringen die ze niet uit de weg kunnen gaan.
  • Ze dromen steeds weer akelig over de gebeurtenis.
  • Ze doen dingen of ze voelen zich alsof de gebeurtenis weer gebeurt.
  • Ze lijden psychisch intens als ze iets zien of horen dat hen herinnert aan de traumatische gebeurtenis.
  • Ze krijgen lichamelijke reacties als ze iets zien of horen dat hen herinnert aan de traumatische gebeurtenis.
    
• Ze gaan dingen uit de weg die bij het trauma horen, of ze laten afgestompte reacties zien. Dan herkennen ze zich in minstens drie van de volgende gevallen:
  • Ze willen gedachten, gevoelens en gesprekken uit de weg gaan die horen bij het trauma.
  • Ze willen activiteiten, plaatsen en mensen uit de weg gaan die hen herinneren aan het trauma.
  • Ze kunnen zich een belangrijk stuk van het trauma niet meer herinneren.
  • Ze hebben duidelijk minder zin om dingen te doen, en hebben er geen belangstelling voor.
  • Ze hebben het gevoel niet meer bij anderen te horen.
  • Ze praten nauwelijks over hun gevoelens.
  • Ze hebben het gevoel een beperkte toekomst te hebben.
    
• Ze zijn prikkelbaarder geworden na de traumatische gebeurtenis. Dan herkennen ze zich in minstens twee van de volgende gevallen:
  • Ze hebben moeite met inslapen of doorslapen.
  • Ze zijn prikkelbaar, barsten af en toe in woede uit.
  • Ze kunnen zich moeilijk concentreren.
  • Ze zijn overdreven waakzaam.
  • Ze zijn schrikachtiger.
    
• Ze hebben langer dan één maand last van bovenstaande verschijnselen.
• Ze lijden behoorlijk door de PTSS, en kunnen sociale dingen, het werk of andere belangrijke dingen niet meer goed doen!

Groetjes van Dorine.

Praten, veranderingen!!

Wat praten allemaal met een persoon kan doen, ik heb de afgelopen week zo lopen stressen en daar kan ik slecht tegen en niet goed mee omgaan, maar uiteindelijk ben ik nu veel rustiger en geen last van stress en heb ik mezelf weer heel goed leren kennen!!

Er begint het een en ander te veranderen!! Ik begon me bijna op te sluiten, maar nog net op tijd wist ik dat te voorkomen gelukkig, ik weet nu waar ik aan toe ben en wat ik echt zou willen!! Ik zeg nog wel voorzichtig dat er wat veranderd, omdat ik voor mezelf niet te hard van stapel wil lopen, maar in mijn gedachte vooral begint er echt een verandering plaats te vinden, zo kan ik wel zeggen dat ik me nu anders voel tegenover sommige gedachtes en dat bedoel ik in positieve zin!!!

Ook ben ik bijna jarig en daar heb ik heel veel zin in! Dat merk ik ook in mijn lichaam!!

Dat praten kan helpen, daar ben ik het zeker over eens, ligt er wel aan in wat voor situatie, maar meestal kan je er ook zo door wakker geschut worden en dat is op dit moment bij mij gebeurd!!

Ik voel eindelijk dat ik echt kan genieten van alles wat ik doe, krijg nieuwe ideetjes en dat voelt heel erg fijn!! Ik weet dat ik het vooral zelf gedaan heb, maar ook mede met wat hulp van de goede mensen begin ik weer in de goede richting te komen!!

Ik ga weer leuke dingen doen komende tijd en daar ga ik ook zeker van genieten!!

Jezelf blijven werkt echt het beste!! Blijven communiceren met elkaar en luister goed, daar kom je ook heel ver mee! Laat mensen in hun waarde en blijf sterk bij je eigen mening en gedachte!! En laat je niet te veel meeslepen met andere(een goed leer punt ook voor mezelf) Open staan voor mensen en bij jezelf blijven kan ook goed werken!

Tot volgende blog!

blijven twijfelen, niet lekker in mijn vel, PTSS

De laatste weken, misschien wel maanden is er in mijn gedachte vooral heel veel aan de gang, ik merk dat ik nu gelukkig veel positieve reacties krijg uit de mensen in mijn omgeving, maar ik lijk het ook wel lastig te vinden om al die positieve reacties goed te kunnen plaatsen, ik weet dat er veel dingen nu goed gaan, zo zie ik het ook, maar ik heb in een paar maanden tijd nooit zo veel goede reacties gehad, als dat ik dus in afgelopen jaar en in de eerste paar maanden van dit jaar 2013 heb gehad! Ik weet heel goed dat de reacties goed zijn, maar toch blijf ik zo twijfelen aan veel dingen en dat zit me dan ook in de weg!

Ik kan wel zeggen dat het met werk en fitnessen wel goed zit!

Maar toch blijf ik maar twijfelen en ineens zit ik minder goed in mijn vel, hoe komt dat dan toch? het is van alles en zeker niet in een zin samen te vatten!!

Ik hoop eigenlijk dat ik de komende tijd eens een keer met mensen waar ik goed mee kan praten eens over PTSS kan praten(niet iedereen met PTSS wil er graag over praten) Ik wil wel graag erover praten, omdat ik het idee heb dat mensen mij beter leren kennen en ik ze wat meer kan leren op mijn manier over PTSS! Ik heb al een keer iemand horen zeggen dat toen ik zei dat ik PTSS had van: dat hebben toch alleen mensen in hulpverlening of mensen die oorlog meegemaakt hebben of veteranen/ militairen? Maar dat klopt dus niet helemaal!

Dansoptreden!

Ik heb vandaag 10-03-2013 twee solo dansoptredens gegeven in een kerkdienst in een kerk dus in Wognum!! Met veel gevoel en plezier heb ik dat gedaan! Dit is ongeveer wat ik in de kerk dus gedaan heb!

Dit is dans 1:

http://youtu.be/Ekeua6xa6VE

En dit is dans 2:

http://youtu.be/NCDpcMIcxAk

Veel plezier met het kijken naar deze dansfilmpjes! Ik hoor wel op wat voor manier dan ook, wat jullie hier van vinden!!

Groetjes van Dorine

Werken met een onzichtbare beperking, PTSS, Dankbaarheid nu!

In al die jaren sinds ik gestopt ben met mijn laatste opleiding en begonnen ben met werken, heb ik best veel dingen gezien en ontdekt en daarbij komt dat ik dingen niet altijd even goed kan verwerken.
Ik ben nu wel zoveel jaar ouder en leer ik steeds beter(nog altijd op mijn eigen manier en tempo) met bepaalde dingen om te gaan, toch heeft het in mijn geval ook sterk te maken met hoe mensen over komen op mij en hoe ze met mij omgaan!

Dat werken met een onzichtbare beperking niet eenvoudig is, heb ik zelf de afgelopen jaren wel ondervonden, ik vind het jammer dat er mensen zijn die van te voren al bepaalde dingen en manieren bedenken hoe ze mij willen begeleiden of behandelen, terwijl het niet altijd werkt bij mij, omdat ik dan toch anders in elkaar zit, dan dat mensen vooraf kunnen bedenken, dus ik heb daarin geleerd, dat je zolang je iemand niet goed kent, je nooit een plan kan bedenken voor je met iemand goede afspraken heb gemaakt en voordat je iemand gesproken en goed gezien hebt!

Ik heb het op dit blog al vaker over gehad, maar ik merk dat het toch wel goed is(en ik verschuil me er nu zeker niet achter) om te blijven aangeven in mijn geval dat ik een lichte vorm van PTSS heb en ook al is het een lichte vorm, ik kan er dus wel erg last van hebben en de laatste maand heb ik er weer veel last van, in de zin van een gedachte die uit het niet terug komt, vooral dan wat mijn vorig werk betreft, maar ik probeer zo goed als kan niet te veel mee te gaan met de gedachte en niet me gek te laten maken en me mee te laten slepen en in mijn geval is dat niet zo eenvoudig zoals het voor andere misschien wel zou kunnen zijn. Wat ik nu daarin beter doe is, die gedachte laat ik toe, maar ik geef mezelf nadenk tijd erin, praat er met mensen die er wat meer van afstaan mee en uiteindelijk komt er voor mezelf wel iets goeds uit! Ik weet dat ik sterker kan zijn dan die gedachte!

Wat voor mij daarin nu ook zo goed in werkt is de mensen op de plek waar ik nu werk, die geloven mij in de dingen die ik vertel, ze geven mij de ruimte en de tijd zodat ik mezelf heel goed kan blijven ontwikkelen!! Ze steunen me op het werk nu ook zo goed, dat werkt ook fijn!
En verder de mensen in mijn omgeving die ik nu heb, die mij steunen en ook zien en weten hoe hard ik voor dingen blijf knokken!!

Ik heb dit ook vaker gemeld, maar het is niet zo makkelijk om precies uit te leggen waar het in zit, maar ik ben op dit moment mijn werk het meeste dankbaar, de plek betekent heel veel voor mij, het is me jammer genoeg niet zo vaak overkomen, maar op mijn werkplek nu voel ik me echt weer een mens en wordt ik ook zo behandeld!

Wat ook voordelig is, is dat ik op mijn werk niet in wordt gezien als dat is een jongedame met een beperking, nee ik wordt echt gezien als een jongedame die kan werken en die zichzelf mag en kan zijn!!
Ik weet nu altijd zeker dat als er iets op het werk gebeurd tussen mij en collega's of iets anders, dat ik dat dan echt eerlijk kan aangeven en zeggen, zonder dat ik krijg te horen dat ik me niet moet aanstellen of dat het alleen maar aan mij ligt!

Samenvatting van deze blog: Ook al heb je een onzichtbare beperking, je kan toch vaak meer dan je denkt(dat kan per persoon natuurlijk wel verschillen, ieder persoon is weer anders en uniek zoals hij of zij is)
Jezelf blijven en mogen zijn is toch wel erg belangrijk en daar kom je veel verder mee in het leven, heb ik zeker mogen ontdekken en leren!

Tot zover dit blog, tot de volgende keer!

Groetjes van Dorine

Praat filmpje!

Hier een filmpje waarin ik praat, als goed is als je op de link klikt dan zie en hoor je mijn filmpje!

Veel plezier!

http://youtu.be/bfbYYi9jstY


Groetjes van Dorine

Fitness dansje

Hieronder zie je de link naar mijn fitness dansje, je zou misschien denken waarom fitness dansje? nou omdat het nummer waar ik hier echt nu op dans mij geholpen heeft bij Fitness, dus daarom voor fitness, dit fitness dansje, er zit ook een klein boodschapje in, maar het gaat vooral om het dansje gewoon!
Geniet van mijn dansje!

http://youtu.be/4k0naY9QIfk

Groetjes van Dorine

Binnenkort dansoptreden!

Over paar weekjes geef ik ergens een dansoptreden in een kerkdienst en er is al gevraagd of ik het op internet wil zetten wat ik dan ga dansen, maar dat kan pas daarna, maar ik ben van plan om vooral voor fitness een eigen dansje in elkaar te zetten en dat ga ik op dit blog alvast zetten, om in de stemming te komen, ik ga het op een ander nummer doen natuurlijk, want ik kan en mag van mezelf nog niets verraden hoe die dansjes voor de kerkdienst eruit gaat zien, als het lukt zet ik het filmpje vandaag nog op mijn blog! Ik ga echt even laten zien hoe goed ik op mijn manier kan dansen!! Houdt je maar goed vast haha! let maar goed op deze blogsite!!

het filmpje komt apart vandaag op de blog!

Groetjes van Dorine

Positiviteit groeit, Complimenten enzovoorts!

Deze blogsite gaat eigenlijk over werken met een beperking, daar zal ik ook veel over schrijven dit jaar, maar ik heb eerst veel positieve dingen te melden, dat deed ik al in vorige blogs, maar nu merk ik zoveel positieve dingen op, dat wil ik heel graag delen!!

Ten eerste vraag ik aan sommige mensen(die ik zelf uitkies) om een vragenlijstje in te vullen en ik heb al van drie mensen eerlijk antwoord gehad en zoveel positieve dingen die ze opschreven en ik las even een zinnetje verkeerd, maar dat is nu goed gekomen!! Ik kan uit die antwoorden voor mezelf goed denken en voelen wat ik er mee kan doen en het helpt heel goed! De mensen die ik het vraag, staan wat meer van me af en dat voelt ook prettig!! Wat ik zelf al heb gedaan is een (leer)doelen lijstje gemaakt voor mezelf, staan wel acht doelen op, dat is veel, maar er zijn er drie waar ik voor mezelf aan wil werken dit jaar! En verder heb ik een positief lijstje gemaakt, dus als ik weer even terug val of merk dat ik weer terug ga vallen in iets, dan ga ik denken aan positieve dingen en dan voel ik me weer sterk!! Als ik iets negatiefs in mijn hoofd heb, dan ga ik dat zover mogelijk om te draaien naar iets positiefs, omdat ik dat met een bepaald nummer ook gedaan heb, denk ik echt, dan kan ik het ook met de gedachtes die ik krijg!

Er is nog een pittige weg te gaan, maar ik weet van mezelf, ik ga de goede kant op!!!!

Hier ga ik even een lijstje zetten met hoe ik mij(op dit moment) voel:

* Ik trots op mezelf;
* Ik ben blij met fitness;
* Ik ben een doorzetter;
* Ik kan goed werken;
* Ik ben mezelf;
* Ik ben mijn werk dankbaar;
* Ik ben blij dat ik kan lachen;
* Ik kan echt genieten;
* Ik ben super trots op dat ik kan schrijven, praten en leergierig ben;
* Ik ben super blij met alle lieve mensen om mij heen;
* Ik ben trots op mijn gevoel en mijn lichaam.

Zo dit is maar even een greep uit hoe ik mij nu voel!!

Ik heb dit zo nodig gehad, ik geloof het nu ook echt, het heeft even geduurd, maar het zit zo goed in mijn lijf tot nu toe!! Ik ga ervoor, ik kan het!!!

Tot volgende blog!

Weer een stukje gezongen!

Zo hier is weer een stukje waarin ik zing! Wat vinden jullie??

http://youtu.be/IU8HXLGtFBo

Complimenten,gewaardeerd,fijn gevoel, vertrouwen en meer!

Er gebeurd de laatste dagen zo ontzettend veel bij mij, dat ik af en toe beetje in de war raak of dat ik niet meer weet waar ik iets moet plaatsen.
Het positieve is dat ik in mijn omgeving echt gewaardeerd wordt als persoon en wie ik ben, ik krijg alleen maar zulke sterke complimenten te horen en gelukkig kan ik die nu wel als complimenten ook plaatsen in mijn gedachte en mijn lijf!

Ik heb al aardig wat blogs aan fitness besteed, maar ik ga nu weer even er wat over melden!

Fitness,

Vanaf het kennismaking moment tot nu toe is het me opgevallen dat ze mij echt waarderen om wie ik ben en vandaag kreeg ik een compliment om  het filmpje waar ik zing en het filmpje waar ik dans en ik krijg een compliment dat ik op dit blog zo goed mijn gevoelens kan verwoorden van de fitness trainsters en complimenten tijdens het fitnessen over mijn houding! Wat wil een mens nog meer! Vanaf de eerste training tot nu toe heb ik erg veel vertrouwen in de manier wat ze daar doen!
Ze staan open voor veel dingen en dat doet mij erg goed, ik durfde zelfs al aan te geven dat ik het pasje op de step wilde weten, ik was goed opgewarmd en riep de naam van de trainster en ze hoorde het en toen zei ze tegen mij dit is ook goed van je wat je deed, is goede stap ook weer! Voor veel mensen is het de gewoonste zaak van de wereld, voor mij verder ook, maar het is vooral na wat ik meegemaakt heb vorig jaar en jaren er voor al een grote stap, dat ik het gewoon durfde te zeggen vandaag!
En ik wil even zeggen, dat er dus echt niet veel voor nodig is om mij te motiveren en te stimuleren in bewegen en fitness!
De fitness heeft meer voor mij gedaan, dan dat ze zelf ook eigenlijk weten!
Ik zit nu met tranen van geluk dit te typen, zo enorm dankbaar!
Ik heb dus twee doelen dit jaar voor de fitness een lichamelijk doel en verder een ander doel!

Verder zijn ze op mijn werk ook zo blij met mij en dat stimuleert en motiveert mij ook weer meer en ik ga met veel plezier elke week een dag naar mijn werk! I love it!

Ik krijg door mijn werk en fitness zo een enorme kick in mijn zelfvertrouwen!!!
Het voelt zo fijn om gewaardeerd te worden in de persoon die ik ben!

Waar ik verder nog aan moet werken is: dat ik me niet zo snel schuldig moet voelen om dingen waar ik niets schuldig aan ben en gewoon dingen durven zeggen tegen mensen zonder ook dat schuldgevoel te krijgen en ik moet niet steeds denken dat ik te veel aandacht vraag, als dat ook niet zo is!

Ik laat nu ook even mijn gevoel spreken en mensen mogen daarin vinden wat ze vinden, maar ik zeg dus wat ik nu voel: die vorige werkbegeleidster en de werkbegeleiders van werkplekken die ik heb meegemaakt mogen lekker in de stront zakken!! Er zijn twee werkplekken in verleden waar ik wel normaal werd behandeld, dus voor die plekken geldt dat zinnetje niet!
Zo dat is eruit!!

Positieve groei!

In nog wat minder dan een jaar tijd sinds ik een nieuwe start heb gemaakt bij een(nu wel echte) goede werkplek, heb ik echt een positieve groei mogen meemaken.
Het voelt zo fijn en goed, dat ik er nog niet altijd goed mee om weet te gaan, omdat ik het zo op deze manier niet meer gewend was, maar ik ben echt super blij!

Ik kan weer genieten;
Ik kan weer voluit lachen;
Ik kan weer veel dingen ondernemen;
Ik kan weer leven;
Ik kan me weer goed verder ontwikkelen;
Ik kan me weer echt vrij voelen;
Ik heb mijn eigen leven weer terug;
Ik kan zo fijn mezelf zijn.

Ik ben zo dankbaar dat ik deze kans heb kunnen aangrijpen en kan en mag aangrijpen!
Vooral de vrijheid, daardoor kon en kan ik me nu zo goed verder ontwikkelen op mijn manier!
Buiten dat ik eigenlijk nog met vragen zit(over vooral verleden vorige werkplek) Ben ik zo ontzettend trots op mezelf! Ja ik heb dit helemaal zelf geregeld de plek waar ik nu werk!

Vooral vanaf afgelopen Donderdag( 24 Januari 2013) weet ik zeker dat ik zo enorm goed op mijn plek zit en dat ik serieus wordt genomen en geloofd wordt in als ik dingen aangeef en ik kan dingen zo goed aangeven en ze nemen me echt in mijn waarde in wie ik ben!
Hetzelfde geldt voor de plaats waar ik nu sport, dat voelt zo zeker sinds afgelopen Woensdag(23 Januari 2013)

(Het is wel jammer, dat ik sinds gisteravond(Zaterdagavond 26 Januari 2013) Weer iets terug voelde komen in mijn lijf wat ik dacht dat ik echt op oudjaarsdag en begin dit jaar had vergeven en kon laten rusten, helaas blijkt dat dus nog niet het geval te zijn, dat was iets te snel bleek dus achteraf, maar verder voel ik me zo enorm sterk en fijn in de dingen die ik nu doe en ook al zijn het kleine baby stapjes ik heb vooral na vorig jaar September 2012 een positieve groei gemaakt en dat is zo fijn!!

YES I CAN!!

Tot volgende blog!!

Groetjes van Dorine

Vorig werk Oktober 2010-Januari 2012!

Eerder had ik een blog over dit onderwerp, maar ik vond het te lang, daarom ga ik nu een nieuwe blog over typen en ik probeer het een stuk korter te maken!

Vanaf 19-10-2010 begon ik met werken bij een Transportbedrijf en ik begon twee dagen daar en omdat dat goed ging, begon ik in Januari 2011 met drie dagen te werken daar, omdat het werk zelf wel goed ging en ik voelde me wel goed in mijn vel.(Achteraf had ik dat te snel gedaan)
Rond Maart/April 2011 merkte ik wel steeds meer dingen op die niet klopte, maar ik dacht ach, laat ik maar gewoon werken, ik heb werk, dus ik zet maar door.
Maar ik begon me uiteindelijk lichamelijker vermoeiender te voelen en ging met steeds minder plezier erheen, dus vroeg ik of ik vier halve dagen zou mogen werken, i.p.v  drie hele dagen, daar kreeg ik als antwoord op: We wachten maar af wat je consulente daarover zegt. Dat kwam op mij over als dat ze zelf geen beslissingen kan nemen ofzo!
Uiteindelijk werden het vijf halve dagen.
Na een tijdje gingen die vijf halve dagen ook niet goed, toen heb ik uiteindelijk een vrijwilligerscontract getekend(even voor de duidelijkheid het is geen vrijwilligersbedrijf)
In dat vrijwilligerscontract(wat zover ik weet en achter ben gekomen dat het een omgebouwd vastcontract was en is) Zijn regels opgeschreven die helemaal niet nodig geweest waren en ook een regel die nergens op sloeg: Dat was een regel dat ik ziekte dagen moest gaan inhalen als ik minder dan vijftien uur gewerkt had in een week en geen vervanging mogelijk, ziekte is onmacht, hoezo zou je die dagen moeten inhalen? onzin!

Uiteindelijk kreeg ik in de eerste maand van 2012 op een zaterdag een paniek reactie, begon ik naar mijn lichaam te luisteren(wat ik al vaker deed hoor) En heb ik besloten om te stoppen, heb ik niet helemaal op de nette manier gedaan, maar ik kon op dat moment ook even niet anders!

Ik ben 17 Februari 2012 nog even langs geweest, om netjes afscheid te nemen van mijn collega's en toen heb ik nog gesprekje gehad met die begeleidster van het werk, waarin ik mijn oprechte excuses aan bood dat ik niet altijd even duidelijk was, maar haar reactie was alleen maar, dat zij en het bedrijf niets verkeerd hadden gedaan, kwam op mij over als dat het dus allemaal aan mij lag, nou dat is echt niet zo. je hebt nooit een verhaal van een kant, altijd van twee kanten.
Zij voelen zich niet verantwoordelijk met wat er mis is gegaan, in mijn ogen heeft een bedrijf altijd ook hun verantwoordelijkheden als er iets mis gaat met communicatie of wat dan ook, het ligt nooit alleen maar aan een persoon.
(Het was een begeleidster die na dat ik het contract getekend had ineens met dingen ging bemoeien, waar ze niks met te maken had, ze gedroeg zich na tekenen van dat vrijwilligerscontract zo anders)
Tegenover mensen van buitenaf(bijv Consulentes) heel aardig overkomen en zeggen hoe goed alles gaat, maar zijn die mensen er niet bij, dan ineens hele andere dingen zeggen, ja daar wil ik niet in meegaan.

Ik ken mijzelf echt wel goed(weet ik zelf heel goed en was ook een reactie van een stagaire van een arbeidsconsulent van mij)

Als je meer wilt weten erover, gewoon vragen, ik heb er absoluut geen problemen mee om erover te praten! Het is voor mij juist goed om van me af te praten! Ik ben benieuwd wat mensen ervan vinden als ze dit lezen! Je mag reageren hier bij geen opmerkingen, gewoon op klikken en dan kan je antwoorden, of op andere manier, maar hier reacties vind ik ook leuk!

Tot volgende blog!

Inspiratiebronnen!

Hier ga ik een stukje beschrijven over mijn inspiratiebronnen!

De meeste mensen zeggen vaak ik heb een idool, maar ik noem het liever inspiratiebronnen, want ze inspireren mij op een bepaalde manier en dat vind ik mooier om te verwoorden!

In het verleden(midden jaren 90) was ik helemaal gek van de Spice Girls en de Backstreet boys en later ook van een meidengroepje Girl thing(die heb ik ook nog in het echt gezien en alle handtekeningen heb ik ook nog van alle meiden) Ik ben ook nog erg fan geweest van Britney Spears, Fabienne de Vries, heel even van Georgina Verbaan, maar dat duurde niet heel lang!  van Janet Jackson vind ik haar muziek ook nog steeds wel erg goed nu.

Maar de laatste jaren interesseer ik me meer in presentatrices, actrices, zangeressen enzovoorts.


Anniko van Santen,

Tussen 2003 en 2005 kreeg ik inspiratie van Anniko van Santen, ik vond en vind haar erg sterk overkomen op tv, ze heeft vroeger Telekids gepresenteerd, maar toen was ik nog erg jong, ik ontdekte Anniko echt bewust van Opsporing verzocht en ik vind haar duidelijk en krachtig overkomen! Ze heeft een heel lief accentje! Ze heeft ook Jungle Jury gepresenteerd aantal jaren geleden!
Ik weet van Anniko dat als ze geen presentatrice geworden was, dat ze dan psychologie wilde studeren! Ze is nu nog steeds een inspiratie bron, maar even niet zo erg meer als aan het begin, maar word nog wel vrolijk als ik haar op tv zie.

Elize (Elise van der Horst),

Ergens in 2007 zag ik bij de Kids top 20 op tv dat Elize(zangeres) dat presenteerde en ik vond haar erg vrolijk en spontaan overkomen en ik kreeg door haar ook inspiratie! Door haar komt het ook dat ik het geen idool, maar inspiratiebron ging noemen!
In Januari 2008 ging ik een keer uit ergens in een dorpje in de buurt(ik ben niet echt een uitgaanstype) en daar ging Elize optreden en toen heb ik haar in het echt ontmoet, was al nacht toen ik haar in echt mocht spreken, ze seinde zelf naar mij van, kom maar en toen zei ze 'je bent toch Dorine en ik antwoordde ja hoe weet je dat en toen zei ze, van je berichtjes op hyves, toen zei ik oja dat is waar ook! De ontmoeting was heel bijzonder en ze schreef ook een leuk verhaal in mijn handtekeningen boekje met haar handtekening erbij en ik ging met haar op de foto! Ze is nog steeds een inspiratie bron van mij! Ze is zo haarzelf in het echt! Zo goed!

Yvon Jaspers en Kim Lian,

Tussen 2007 en 2010 zag ik Yvon Jaspers programma's presenteren, waaronder Boer zoekt vrouw natuurlijk en ook zei kwam lief, spontaan en duidelijk over waar ik inspiratie van kreeg en ik werd en word heel vrolijk ook als ik haar zie in filmpje op tv of op internet! Ze doet het zo spontaan ook en ik vind haar stem ook schattig klinken!
Maar in die tijd ontdekte ik ook dat ik interesse kreeg en inspiratie van een drukke maar vrolijke presentatrice en zangeres en musical speelster Kim Lian van der Meij en ik vond en vind haar haar er ook altijd leuk uitzien! Ze komt sterk, spontaan, duidelijk en goed over op mij!
Dat ik deze twee tegelijk noem, komt omdat ik ergens in die jaren ze allebei echt ontdekte op tv enzo!
Kim Lian presenteerde kids top 20 en andere programma's voor kinderen en ook volwassen programma's! Ze is nog steeds een inspiratiebron voor mij en dat geldt ook voor Yvon Jaspers!

Angela Schijf!

Door een goede vriendin die naar Flikken Maastricht keek, ging ik dus ook naar die serie kijken en ik had al ontdekt door filmpjes op internet dat ze ook een schattige accentje stem heeft als ze praat, dat vond ik erg leuk en sinds ik naar Flikken Maastricht ging kijken, werd ik helemaal dol op Angela Schijf, dat was denk ik ook ergens rond 2009 en 2010! Ik vond en vind haar spontaan, echt haarzelf, krachtig en goed vooral als actrice, maar daar is ze ook om bekend dus! Ze spreekt stemmetjes in van o.a Beugelbekkie!
Diezelfde goede vriendin van mij, heeft er voor gezorgd dat ik in 2011 op mijn verjaardag savonds haar in het echt heb mogen ontmoeten en dat was ook heel erg bijzonder, even met haar gepraat,(appelsap gedronken haha) en ze heeft iets leuks in mijn handtekeningen boekje gezet met haar handtekening erbij en we zijn op de foto geweest met haar, fantastisch!!
Was ook heel bijzonder!
Ze is ook nog steeds een inspiratiebron voor mij! Ze is zo in het echt haarzelf en ze is wel wat kleiner als dat ik dacht, maar dat vind ik wel schattig!

Het zijn inderdaad Nederlandse artiesten, maar dat vind ik erg leuk en ik fantaseer op een leuke manier er ook vaak mee!

Ik heb in mijn eigen omgeving ook inspiratiebronnen hoor, maar dat is persoonlijk en op een andere manier dan bij al deze artiesten!

Er is wel een persoon nog van tv die mij ook inspireert, maar die is meer een voorbeeld voor iets en dat is Duco Bauwens van Nederland in Beweging en Nederland gezond presenteerde hij ook pas geleden!

Maar dat is toch even op een hele andere manier!

Dit was het wat ik wilde melden! Ik heb ook eigen gemaakte shirtjes en op een shirtje staat Elize, dus als je mij in dat shirtje ziet, dan snap je waarom!

Tot volgende blog!

Groetjes van Dorine

Mede door fitness een angst echt overwonnen!

Een paar jaar geleden en afgelopen jaar, had ik een bepaalde angst, waar heel weinig mensen van weten, ik ga hier verder niet over uitweiden, ik snap dat ik wel mensen nieuwschierig maak, maar ik bepaal zelf aan wie ik het wel en niet vertel.
De laatste dagen merk ik dat ik die angst die ik had, niet meer heb, het voelt zo fijn, ik ben er ontzettend blij mee, want nu gaat het voor mij ook niet meer lastig worden als ik het mensen zou moeten vertellen dat ik angstig voor iets ben, want het is echt zover ik echt voel weg, maar het komt niet alleen door fitness, ook heb ik het vorig jaar bij mensendieck ook geoefend, maar mede door therapeute en afgelopen week door een trainster van de fitness(terwijl de laatste het zelf nog niet eens wist en weet) ben ik er helemaal van af!! Ik trots op mezelf zijn, het was een hele lastige angst voor mij, maar ik kan met 100% zekerheid zeggen het is echt weg! Ik ben zeer trots op mezelf, uiteindelijk heb ik het vooral zelf gedaan! Ja ik weet dat jullie zouden kunnen denken(ik kan het mis hebben) van zo Dorine schrijft veel blogs laatste tijd. maar ik vind het gewoon fijn als er iets gebeurd is om het ergens te delen en dat is hierzo op mijn blog en ja het is heel vaak, maar daarom bestaan er ook blogs, dan kun je iets typen wanneer je dat wilt!

Ik ben mijn eigen baas in als ik iets vertel, of ik alle details noem of niet, ik hoef niet altijd b te zeggen als ik met a begin! Jullie mogen denken wat jullie willen, ik doe waar ik mij goed bij voel!

Positieve van dit is: ik ben echt af van de angst en ik voel me vrij!

Dank fitness en Mensendieck!

Tot volgende blog!

Fitnessen en fitgesprekje!!

 In deze blog ga ik het zo uitgebreid als ik dat kan iets vertellen over fitness!!Omdat ik vorig jaar Januari(in 2012 dus) gestopt was met dansen bij een dansschool, dacht ik wel ik wil iets anders, maar ik wist nog niet goed wat en ik dacht ook van ik moet eerst het een en ander verwerken voor ik weer met iets nieuws begin en dat heeft ook zijn tijd nodig gehad, ben ik ook zeer dankbaar voor.

Eind Augustus dacht ik wat zal ik nou eens gaan doen als sport? ik ging op zoek op het internet en dacht misschien weer volksdansen(dat heb ik toen ik 9 of 10 jaar was ook gedaan) en ik ging er op een woensdagavond begin september kijken en meedoen, maar ik voelde me bij die mensen(de meeste waren boven de 40 jaar, niet lullig bedoeld) niet echt lekker en dacht ik wil iets anders, wel als kan met muziek en met variatie,
Een goede vriendin van mij die had het al een tijdje over fitness ergens wat ze deed en toen ben ik op internet gaan zoeken naar die site(die ik nu liever niet zo noem, mensen weten zelf wel wat ik bedoel en anders vraag je het maar) en toen dacht ik, waarom zou ik het niet eens proberen en toen heb ik mail gestuurd, de volgende dag ben ik meteen terug gebeld en toen had ik week erna mijn proefles zoals ik het maar noem op een woensdag en toen voelde dat wel goed en een maand later had ik me eerste fitgesprek, ik wist niet zo goed(dat heb ik nou ook nog wel eens)wat ik moest verwachten bij een fitgesprek, wat ik wel en niet kan zeggen(al weet ik dat nu wel beter)
Ik merkte naarmate ik steeds meer in het ritme groeide, dat ik er beter in kwam en meer ritme had ook in de hele week, dat ik de week verder weer goed aan kan

Waar ik nu dus fitness is het best kleinschalig en je krijgt persoonlijke aandacht(moest ik in begin zo aan wennen, terwijl ik persoonlijke aandacht wel gewend ben, maar dat was op een andere manier en niet zo persoonlijk als hier)
Nu in 2013 heb ik net mijn tweede fitgesprekje gehad vandaag en ik ben zo enorm blij mee geweest en ik ben nog steeds blij, want ik weet nu wat ik kan aangeven en vertellen en hoe ze met me omgaan daar is zo fantastisch(daar zouden een paar mensen heel veel van kunnen leren) Ik zelf leer er ontzettend veel van, ik merk, al is het in baby stapjes dat ik verander in positieve zin!! De trainster waarmee ik de fitgesprekjes heb is heel duidelijk en eerlijk tegen mij! Ik merk dat ze het heel goed doet om mij te stimuleren en te motiveren! Complimenten voor de fitness!!
Ik ben de plaats waar ik fitness zo dankbaar, soms denk ik wel, had ik maar eerder vorig jaar die stap gezet om daar heen te gaan! Ook mede dankzij fitness gaat het op het werk ook beter, al is dat in baby stapjes het gaat zoveel beter, ik zit goed op mijn plek zowel bij werk nu(kringloopwinkel) als bij de fitness!

Ik ben het zo dankbaar, omdat ik weet dat als ik nu nog wel had gewerkt op mijn vorige werkplek(productie bedrijf) dat ik de kans nooit had gekregen om te mogen fitnessen, waarom dat zo was, dat vertel ik liever persoonlijk, of je leest een van mijn vorige blogs maar. daarom betekent het nu ook enorm veel voor mij dat fitnessen!

Dit was het weer voor nu, tot de volgende blog en reageren hierzo mag altijd of op mijn facebook of op een andere manier!

Groetjes van Dorine

Ik zing!

Hier is een filmpje waarin ik een stukje zing! Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden, als je kan mag je hier op deze site ook reageren!!

Alvast vele dank!

http://youtu.be/bTWjTUas1lE

Nieuwe Jaar!!!

In dit nieuwe jaar zal ik zeker ook weer mijn blog bij gaan houden.

Dit jaar(2013) is voor mij leeg en rustig tot nu toe begonnen, het voelt zo fantastisch!
Ik heb het gevoel alles aan te kunnen, weer een nieuw jaar met (misschien) nieuwe uitdagingen!
Ik voel me sterk en met beide benen strak op de grond staan, dat geeft mij ook veel meer vertrouwen!
Elke dag leer ik ontzettend veel en ook weer nieuwe dingen in mezelf en buiten mijzelf, ja ik blijf zo doorgaan met het reflecteren, het blijft leuk om die vrijheid te hebben om dat te kunnen doen!
Het zal voor mij ook een sportend nieuw jaar worden en ook leerzaam daarin en het allerbelangrijkste ik blijf echt mezelf, daar kom ik ook echt veel verder mee!
Ik blijf hopen, dromen en wensen en ik blijf veel lachen! Lachen is gezond zeggen ze toch?
Ik blijf zingen en dansen.
Ik blijf nadenken op mijn manier.
Ik blijf genieten.
Ik blijf wie ik ben.
Ik blijf veel leuke dingen doen en ondernemen.
Ik ben ik!