Eerder had ik een blog over dit onderwerp, maar ik vond het te lang, daarom ga ik nu een nieuwe blog over typen en ik probeer het een stuk korter te maken!
Vanaf 19-10-2010 begon ik met werken bij een Transportbedrijf en ik begon twee dagen daar en omdat dat goed ging, begon ik in Januari 2011 met drie dagen te werken daar, omdat het werk zelf wel goed ging en ik voelde me wel goed in mijn vel.(Achteraf had ik dat te snel gedaan)
Rond Maart/April 2011 merkte ik wel steeds meer dingen op die niet klopte, maar ik dacht ach, laat ik maar gewoon werken, ik heb werk, dus ik zet maar door.
Maar ik begon me uiteindelijk lichamelijker vermoeiender te voelen en ging met steeds minder plezier erheen, dus vroeg ik of ik vier halve dagen zou mogen werken, i.p.v drie hele dagen, daar kreeg ik als antwoord op: We wachten maar af wat je consulente daarover zegt. Dat kwam op mij over als dat ze zelf geen beslissingen kan nemen ofzo!
Uiteindelijk werden het vijf halve dagen.
Na een tijdje gingen die vijf halve dagen ook niet goed, toen heb ik uiteindelijk een vrijwilligerscontract getekend(even voor de duidelijkheid het is geen vrijwilligersbedrijf)
In dat vrijwilligerscontract(wat zover ik weet en achter ben gekomen dat het een omgebouwd vastcontract was en is) Zijn regels opgeschreven die helemaal niet nodig geweest waren en ook een regel die nergens op sloeg: Dat was een regel dat ik ziekte dagen moest gaan inhalen als ik minder dan vijftien uur gewerkt had in een week en geen vervanging mogelijk, ziekte is onmacht, hoezo zou je die dagen moeten inhalen? onzin!
Uiteindelijk kreeg ik in de eerste maand van 2012 op een zaterdag een paniek reactie, begon ik naar mijn lichaam te luisteren(wat ik al vaker deed hoor) En heb ik besloten om te stoppen, heb ik niet helemaal op de nette manier gedaan, maar ik kon op dat moment ook even niet anders!
Ik ben 17 Februari 2012 nog even langs geweest, om netjes afscheid te nemen van mijn collega's en toen heb ik nog gesprekje gehad met die begeleidster van het werk, waarin ik mijn oprechte excuses aan bood dat ik niet altijd even duidelijk was, maar haar reactie was alleen maar, dat zij en het bedrijf niets verkeerd hadden gedaan, kwam op mij over als dat het dus allemaal aan mij lag, nou dat is echt niet zo. je hebt nooit een verhaal van een kant, altijd van twee kanten.
Zij voelen zich niet verantwoordelijk met wat er mis is gegaan, in mijn ogen heeft een bedrijf altijd ook hun verantwoordelijkheden als er iets mis gaat met communicatie of wat dan ook, het ligt nooit alleen maar aan een persoon.
(Het was een begeleidster die na dat ik het contract getekend had ineens met dingen ging bemoeien, waar ze niks met te maken had, ze gedroeg zich na tekenen van dat vrijwilligerscontract zo anders)
Tegenover mensen van buitenaf(bijv Consulentes) heel aardig overkomen en zeggen hoe goed alles gaat, maar zijn die mensen er niet bij, dan ineens hele andere dingen zeggen, ja daar wil ik niet in meegaan.
Ik ken mijzelf echt wel goed(weet ik zelf heel goed en was ook een reactie van een stagaire van een arbeidsconsulent van mij)
Als je meer wilt weten erover, gewoon vragen, ik heb er absoluut geen problemen mee om erover te praten! Het is voor mij juist goed om van me af te praten! Ik ben benieuwd wat mensen ervan vinden als ze dit lezen! Je mag reageren hier bij geen opmerkingen, gewoon op klikken en dan kan je antwoorden, of op andere manier, maar hier reacties vind ik ook leuk!
Tot volgende blog!
Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat mensen vinden van dit stukje. Ik heb het niet te lang gemaakt, maar als je het liever persoonlijk tegen mij wil zeggen mag het ook, maar reacties blijven altijd welkom!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van Dorine