Het is nu al een week 2016 en ik ben heel erg goed en sterk dit jaar gestart.
Er zijn mooie nieuwe momenten in mijn leven gekomen, waar ik heel goed mee om wil gaan en dat is ook iets waar ik goed op zal gaan letten, ik houdt mijn grenzen ook dit jaar weer goed in de gaten.
Dit jaar ga ik verder met mijn ervaringsverhaal, toekomstige boek, over PTSS op werkgebied, want daar ben ik mijn eigen ervaringsdeskundige in geworden en ik zou graag mensen die buiten iemand staan met PTSS adviezen en tips geven, dat beschrijf ik ook in mijn boek.
Het is een prettige bezigheid om te schrijven, maar ik wil ook vrijwillig er iets mee doen, dat ik mensen in het echt erover kan spreken en tips en adviezen kan geven, als ze er ook open voor staan, daar wil ik ook in oefenen en me in verdiepen, want omdat het iets heel leerzaams voor een ieder kan zijn.
Dus wil ik vanuit mijn eigen ervaringsverhaal er mensen iets mee leren, al is het maar dat ze wat meer gaan nadenken voordat ze een uitspraak doen naar iemand die PTSS heeft, dat zou al heel mooi zijn.
Ik merk zelf dat mensen, heel voorzichtig, vragen aan mij beginnen te stellen, dat voelt al goed, want dan kan ik er ook mee oefenen, hoe dat gaat, dat is een win-win situatie voor beiden dan en dat voelt heel goed.
Open staan voor elkaar is iets wat niet vaak meer gebeurd helaas en ik hoop met wat ik vrijwillig wil doen, dat er weer meer naar elkaar echt geluisterd wordt. een kleine stap kan al een goede richting geven.
Ik wil me ook richten op de "gewone mens" met PTSS, dus geen militairen of andere hulpverlening met PTSS, maar de mens die een gewoon kantoor baan heeft of de mens zoals jij en ik. Want op internet gaat het vaak vooral om de hulpverlenende en militaire beroepen die het kunnen krijgen, dus daar is al wat meer duidelijkheid in, maar de ''gewone mens" wordt vaak in een vergeet hokje geduwd en ik hoop ook met mijn boek, dat mensen er meer over durven praten, ook de mensen met PTSS zelf, maar ook de mensen in de omgeving van zo iemand. Dat er gewoon geen taboe meer op is. Het is een best heftig en negatief onderwerp, maar ik vind dat daar ook over gepraat kan worden.
Ieder mens zal toch recht moeten hebben op steun en ruimte en openheid en begrip.
Dit was mijn blog voor nu weer, tot een volgend blog en veel leesplezier,
Groeten van Dorine
