In al die jaren sinds ik gestopt ben met mijn laatste opleiding en begonnen ben met werken, heb ik best veel dingen gezien en ontdekt en daarbij komt dat ik dingen niet altijd even goed kan verwerken.
Ik ben nu wel zoveel jaar ouder en leer ik steeds beter(nog altijd op mijn eigen manier en tempo) met bepaalde dingen om te gaan, toch heeft het in mijn geval ook sterk te maken met hoe mensen over komen op mij en hoe ze met mij omgaan!
Dat werken met een onzichtbare beperking niet eenvoudig is, heb ik zelf de afgelopen jaren wel ondervonden, ik vind het jammer dat er mensen zijn die van te voren al bepaalde dingen en manieren bedenken hoe ze mij willen begeleiden of behandelen, terwijl het niet altijd werkt bij mij, omdat ik dan toch anders in elkaar zit, dan dat mensen vooraf kunnen bedenken, dus ik heb daarin geleerd, dat je zolang je iemand niet goed kent, je nooit een plan kan bedenken voor je met iemand goede afspraken heb gemaakt en voordat je iemand gesproken en goed gezien hebt!
Ik heb het op dit blog al vaker over gehad, maar ik merk dat het toch wel goed is(en ik verschuil me er nu zeker niet achter) om te blijven aangeven in mijn geval dat ik een lichte vorm van PTSS heb en ook al is het een lichte vorm, ik kan er dus wel erg last van hebben en de laatste maand heb ik er weer veel last van, in de zin van een gedachte die uit het niet terug komt, vooral dan wat mijn vorig werk betreft, maar ik probeer zo goed als kan niet te veel mee te gaan met de gedachte en niet me gek te laten maken en me mee te laten slepen en in mijn geval is dat niet zo eenvoudig zoals het voor andere misschien wel zou kunnen zijn. Wat ik nu daarin beter doe is, die gedachte laat ik toe, maar ik geef mezelf nadenk tijd erin, praat er met mensen die er wat meer van afstaan mee en uiteindelijk komt er voor mezelf wel iets goeds uit! Ik weet dat ik sterker kan zijn dan die gedachte!
Wat voor mij daarin nu ook zo goed in werkt is de mensen op de plek waar ik nu werk, die geloven mij in de dingen die ik vertel, ze geven mij de ruimte en de tijd zodat ik mezelf heel goed kan blijven ontwikkelen!! Ze steunen me op het werk nu ook zo goed, dat werkt ook fijn!
En verder de mensen in mijn omgeving die ik nu heb, die mij steunen en ook zien en weten hoe hard ik voor dingen blijf knokken!!
Ik heb dit ook vaker gemeld, maar het is niet zo makkelijk om precies uit te leggen waar het in zit, maar ik ben op dit moment mijn werk het meeste dankbaar, de plek betekent heel veel voor mij, het is me jammer genoeg niet zo vaak overkomen, maar op mijn werkplek nu voel ik me echt weer een mens en wordt ik ook zo behandeld!
Wat ook voordelig is, is dat ik op mijn werk niet in wordt gezien als dat is een jongedame met een beperking, nee ik wordt echt gezien als een jongedame die kan werken en die zichzelf mag en kan zijn!!
Ik weet nu altijd zeker dat als er iets op het werk gebeurd tussen mij en collega's of iets anders, dat ik dat dan echt eerlijk kan aangeven en zeggen, zonder dat ik krijg te horen dat ik me niet moet aanstellen of dat het alleen maar aan mij ligt!
Samenvatting van deze blog: Ook al heb je een onzichtbare beperking, je kan toch vaak meer dan je denkt(dat kan per persoon natuurlijk wel verschillen, ieder persoon is weer anders en uniek zoals hij of zij is)
Jezelf blijven en mogen zijn is toch wel erg belangrijk en daar kom je veel verder mee in het leven, heb ik zeker mogen ontdekken en leren!
Tot zover dit blog, tot de volgende keer!
Groetjes van Dorine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten