Wat vind ik lastig en/of heb ik moeite mee?

Er wordt mij wel eens gevraagd wat ik niet zo goed kan, of zoals ik het zelf vaak zeg, wat vind ik lastig?
Want ik kan heel erg veel hoor, maar sommige dingen vind ik wat lastiger, maar dat zegt nog niet dat ik iets niet kan.

Wat ik bijvoorbeeld lastig vind is: Mijn energie goed verdelen, ik ben wel hard aan het werken ermee,om het wel goed te leren verdelen, ik probeer zo goed als kan naar mijn lichaam te luisteren, maar het blijft een lastig punt voor mij.
Als ik iets wil doen, dan ga ik er voor de volle honderd procent voor en dan voel ik daarna(soms kan het een paar uur duren of soms zelfs een dag erna, of paar dagen erna) dat ik zo moe ben en dan kan ik daardoor heftiger op dingen reageren door die moeheid.
Vroeger had ik dat niet zo sterk in de gaten, maar vooral na mijn ongeluk in 1999 had ik dat paar jaar erna wel in de gaten, al had ik het vroeger ook wel nadat ik verlamd geweest was op mijn 5/6e jaar.

Wat betekent het voor mij op dit moment?
Ik weet voor nu dat als ik iets doe wat intensief is bijvoorbeeld als ik fitness gedaan heb, dat ik dan daarna rustige dingen moet gaan doen en geen intensieve dingen moet doen, want dan trek ik het anders de volgende dag niet meer. Na fitness, moet ik meestal een uurtje uitrusten voor ik weer iets intensiefs ga ondernemen.

Hoe doe ik dat dan als ik werk?
Ik werk een hele dag in de week en tijdens mijn werk kan ik gelukkig wel mijn rust momenten nemen, maar dat betekent niet dat ik na het werken niet meer moe zal zijn, ik blijf na het werken heel moe, waardoor ik met sommige dingen dan wel rekening moet houden, om dan een stapje terug te doen en wat ik ook doe is dan slaap ik de volgende dag wat langer door en probeer ik zo min mogelijk te veel intensieve dingen te doen de dag erna.

Wat ik nog meer lastig kan vinden is: plotselinge veranderingen, maar ik weet dat ik er nu al wel wat beter mee om kan gaan, dan dat ik vroeger kon, maar ik merk het bij mezelf nog wel eens op.dat ik het lastig vind, als er ineens een verandering is, die ik niet zo goed had voorzien.
Op mijn werk kan ik er bijvoorbeeld al best zo goed als kan mee omgaan, want het is op mijn werk altijd maar weer zien, wat ze belangrijk vinden dat er gedaan moet worden, dus daarin kan ik mij al best goed aanpassen.
Vroeger kon ik er echt een drama van maken en in paniek raken, als iets ineens ging veranderen op het laatste moment, maar ik ben daarin nu ook erg gegroeid vind ik zelf.

Waar ik erg veel moeite mee heb is: Ziekenhuizen en prikken en bloed en onverwachte verhalen erover.
Dat heeft te maken met dat ik zelf een ziekenhuis verleden heb en daardoor heb ik een angst voor ziekenhuizen ontwikkeld.
Maar de laatste jaren weet ik daardoor wel steeds beter aan te geven aan mensen als ik er even niet tegen kan.

Wat doe ik dan als ik me niet goed voel? Als ik in een groep zit en in die groep verteld iemand over iets van operatie of iets anders wat met ziek en zeer te maken heeft, dan loop ik als ik me er niet goed bij voel en bang ben om flauw te vallen(want dat is het eigenlijk) weg, waardoor de persoon gewoon verder kan praten bij andere mensen, maar dan heb ik geen last ervan en kan ik rustig worden en dat is voor beide partijen dan wel fijn.

Maar hoe doe ik het dan als ik met een persoon zit die iets verteld over zieke en zeer? Dan probeer ik van te voren of aan te geven dat als ik me niet lekker voel bij het verhaal dat ik het dan aangeef of ik zorg dat ik goede ondersteuning heb zodat ik zeker voel en weet dat ik niet flauw kan vallen en als dat niet kan, dan denk ik aan een heftig woord en zolang dat niet genoemd wordt houdt ik me goed! Al is dat laatste nog wel lastig, het heeft al wel een paar keer gewerkt.