Mijn naam is Dorine en ik ben 28 jaar en ik zal even eerst iets vertellen voor ik verder ga over dit onderwerp!
Ik heb zelf een ontzichtbare beperking!
Wat ik in het verleden veel gemerkt heb in opleidingen en werk is dat er eigenlijk heel weinig tot geen begrip is voor mensen met een onzichtbare beperking, ze worden vaak overschat en werkgevers en/of docenten willen of kunnen zelfs soms geen moeite voor willen doen om meer over een beperking te weten te komen, om te ontdekken hoe ze mensen met die onzichtbare beperkingen om moeten gaan(ik wil er wel even bij vermelden, dat ik zelf op dit moment wel heel goed begrijp, waarom sommige mensen het ook wel moeilijk vinden om te weten hoe ze iemand met ontzichtbare beperking moeten behandelen)
Maar wat ik zelf ook wel heb gemerkt, is dat er werkgevers zijn die je dan dingen beloven, maar het vervolgens niet doen, daar ben ik zelf heel vaak tegenaan gelopen. Ik ben van mezelf erg nieuwschierig en daarom vind ik het ook leuk om te onderzoeken wat mensen doen om te denken dat ze mensen helpen, terwijl het juist vaak averechts werkt, zelfs ik weet daar niet alles van, maar mijn ervaring met werkgevers en docenten heeft mij wel heel veel geleerd!
Soms moet je als persoon (met wat voor onzichtbare beperking dan ook) soms vier of vijf keer hetzelfde uitleggen voordat werkgevers en/of docenten eindelijk begrijpen dat je echt iets niet kan of mag doen!
Ervaring voorbeeld in het algemeen: Je doet bijvoorbeeld werk waarbij je dingen moet stapelen op elkaar, je komt erachter dat je boven je macht werkt, dat is niet goed voor je lijf(dat geldt voor iedereen) je raakt gestrest erdoor en je lichaam doet alleen maar meer pijn. Dan geef je dat aan bij je werkbegeleider(ster) dan krijg je een reactie waarin duidelijk naar voren komt dat hij/zij je niet serieus neemt. Bijvoorbeeld: Ik doe dit werk al zo lang en mij hoor je ook niet klagen of: Zolang doe je dit werk nog niet, het zal wel meevallen, ik heb andere ook niet horen klagen. Waarbij diegene met een onzichtbare beperking zou kunnen gaan denken door die reacties van: Nou ik zal me wel aanstellen of misschien geef ik het wel veel te snel op! Van beide kanten zijn de reacties negatief en dat kan heel erg invloed hebben op de sfeer van de rest van de dag voor beide kanten en dat werkt absoluut niet goed(dat is dan weer mijn mening)
Niet alleen op werkgebied, maar ook in vriendschappen of sociale contacten in het algemeen kan het een struikelblok zijn, omdat daarin ook mensen hun ideetjes of oordelen kunnen hebben van te voren, waardoor het dan tegen elkaar in kan werken en dan is de klik er duidelijk niet! Voor mensen met een onzichtbare beperking kan dat heel erg pijn doen, omdat die mensen er zo voor knokken om echt voor die vriendschappen te gaan en dan vraag ik mij af, waarom worden die mensen zo vaak overschat of ook wel onderschat?
Ervaring voorbeeld in het algemeen: Je denkt dat je een beste vriend(in) hebt waar je veel mee kan bespreken(dat denk je al jaren) Dan ineens valt het je op dat die vriend(in) dingen voor jou wil beslissen en wil opdringen terwijl jij zo niet in elkaar zit en je merkt dat er daardoor een beeld word gemaakt, terwijl je dat zeker niet bent! Terwijl jij je hard inzet voor die vriendschap, krijg je van een kant alles op je af gegeven en dat kan zoveel pijn doen.
Het is zoveel onbegrip en mijn tip advies aan mensen die met mensen werken of omgaan die onzichtbare beperkingen hebben: Behandel elk persoon op de manier hoe jij ook behandeld zou willen worden, kijk en luister goed naar wat die persoon zegt en kan! Kijk naar de positieve kanten en niet alleen maar naar de negatieve of minder goede kanten!
Alle mensen mogen er zijn, dus die mensen ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten