Soms kan je iets in een week meemaken, wat toch heftiger op je af kan komen, dan je soms kan indenken.
Je houdt er wel rekening mee, dat het kan gebeuren, maar toch blijft het erg lastig als je merkt dat je een lichte vorm van PTSS hebt, wat ook nog eens chronisch is, dat maakt het wel heftiger dan je aan kan als mens, maar je probeert er voor jezelf iets sterks uit te halen.
Zo heb ik vaak wel baat bij schrijven, ik schrijf vaak meteen op wat er in mijn gedachte opkomt op dat moment en het helpt me dan voor twee of drie dagen weer even verder.
Zo ook de volgende tekst, waarvan ik besloten heb, dat ik die hier wel neerzet.
Ik zet erbij, ook al snappen mensen dit allang, dat de volgende tekst niet over jullie gaat, dus voel je niet aangesproken, het is mijn gevoel op dit moment.
De tekst gaat zo:
Tegenover jou,
wilde ik nu duidelijk
nog een keer
mezelf zijn
Jij wilde dat niet
Dat doet mij veel verdriet.
Je zet daar voor mij
veel op het spel.
Maar dat snap je niet
Want dat is iets, wat je niet ziet.
Je hebt zo met mijn gevoelens gespeeld
nu weet ik zeker, dat je mijn tijd hebt verspild.
Dit is een ding wat ik graag doe, als ik me rot voel over iets.
Zo schrijf ik het ook even van mij af.
Voor mij werkt dat zover dat kan.
Tot volgende blog.
Groetjes van
Dorine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten